Działko M4
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj |
działko automatyczne |
| Historia | |
| Prototypy |
1921–1939 |
| Produkcja |
1939–? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
37 mm |
| Liczba luf |
1 |
| Nabój |
37x145R |
| Zasilanie |
pas, 15 lub 30 |
| Wymiary | |
| Długość |
2260 mm |
| Długość lufy |
1650 mm |
| Masa | |
| broni |
96 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
610 m/s |
| Masa pocisku |
608 g |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
140 - 150 strz./min. |
| Dane operacyjne | |
| Platformy strzeleckie | |
| Bell P-39 Airacobra, Bell P-63 Kingcobra, okręty patrolowe | |
.svg.png){kind=small}
Działko M4 (37 mm Automatic Gun, M4, znane także jako T9) – amerykańskie działko lotnicze kalibru 37 mm zaprojektowane przez amerykańskiego konstruktora Johna Browninga[1]. Działko działało na zasadzie długiego odrzutu[2].
Używane było w myśliwcach P-39 i P-63[2], eksperymentalnie w niektórych P-38D[3] oraz na małych okrętach patrolowych[4]. Rozwinięciem konstrukcji było działko M10[3].
Przypisy
Bibliografia
- Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222.