Dziedoniszki

Dziedoniszki
Dėdoniškės
Ilustracja
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

wileński

Gmina

Mickuny

Populacja
 liczba ludności


96
(2011)

Położenie na mapie rejonu wileńskiego
Mapa konturowa rejonu wileńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dziedoniszki”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dziedoniszki”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Dziedoniszki”
Ziemia54°42′07″N 25°33′48″E/54,701944 25,563333

Dziedoniszki[1] (lit. Dėdoniškės; pol. hist. Dziadoniszki, Dziedaniszki[2]) – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Mickuny.

Historia

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie wileńskim. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[3] leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], w gminie Mickuny[2]. W 1931 miejscowość liczyła 138 mieszkańców, zamieszkałych w 21 budynkach[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 na niepodległej Litwie.

Ludzie związani z miejscowością

  • Edward Tomaszewicz – polski polityk i przedsiębiorca, poseł do Rady Najwyższej Litewskiej SRR i na Sejm Litwy; urodzony w Dziedoniszkach

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926), następnie w województwie wileńskim (1926 - 1945). W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu wileńskiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego.

Przypisy

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. 1 2 3 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
  3. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213

Bibliografia