Eberc
 Herb Eberc | |
| Typ herbu | |
|---|---|
| Alternatywne nazwy |
Eberc I, Ebertz, Eberz |
Eberc (Eberc I, Ebertz, Eberz) – herb szlachecki[1].
Opis herbu
W polu złotym czarna głowa dzika. Klejnot – godło w zawoju złoto-czarnym. Labry – czarne, podbite złotem.
W polu złotem – czarna głowa dzika. Nad hełmem w zawoju złoto – czarnym takaż głowa. Labry czarne podbite złotem[2].
Najwcześniejsze wzmianki
Jan Leonard de Ebertz z przydomkiem z Ebertzfeld otrzymał w roku 1768 przyznanie praw szlachectwa, na mocy indygenatu, uzyskanego dawniej[2].
Herbowni
Jedna rodzina herbownych (herb własny)[3]:
Ebertz
Zobacz też
- Eberc II[4]
- Eberc III[4]
- lista herbów
Przypisy
- ↑ S. Orgelbranda Encyklopedja Powszechna z ilustracjami i mapami. T. V. Warszawa: Wydawnictwo Towarzystwa Odlewni Czcionek i Drukarni S. Orgelbranda Synów, 1899, s. 4.
- 1 2 S. J. Starykoń-Kasprzycki red.: Polska encyklopedja szlachecka. T. II. Warszawa: Instytut Kultury Historycznej, 1935, s. 128.
- ↑ Juliusz hr. Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: B. Bolcewicz, J. Sikorski, 1897-1906, s. 71.
- 1 2 Juliusz hr. Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 1. Warszawa: B. Bolcewicz, J. Sikorski, 1897, s. 121.
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
