Szrafowanie

Szrafowanie (nazywane też kreskowaniem) – metoda oddawania kolorów lub stopni szarości za pomocą cienkich, równoległych lub krzyżujących się kresek. Metoda zastępcza stosowana w wielu technikach rysunkowych lub graficznych nie umożliwiających posługiwania się półtonami. Kreski mogą być ciągłe, przerywane lub nawet składające się z rzędów kropek, mogą być o stałej lub różnej gęstości. Szrafowanie może być też stosowane do cieniowania lub ukazania trójwymiarowości motywu obrazu.

Szraf (z niem. Schraffe – kreska) lub deseń (fr. dessin – rysunek, wzór) – to rysunek lub układ linii tworzący określony wzór.

Szrafy (desenie) stosuje się często na mapach. Spotyka się różne szrafy: równoległe lub krzyżujące się linie ciągłe lub przerywane (kreskowanie), także wzory z regularnie powtarzających się znaków (np. kropek, sygnatury drzewa, opisu).

Przykłady najczęściej stosowanych szrafów:

• tereny podmokłe – poziome przerywane niebieskie lub granatowe kreski
• pustynie – brązowe lub szare kropki
• tereny zalesione – zielone kreski, kropki lub powtarzające się znaki drzewa.

Zobacz też: DTP

Szrafirunek (z niem. Schraffierung) – metoda odwzorowania kolorów i futer heraldycznych (tynktur). Szrafirunek wykorzystywany był w miedziorytach, a szczególnego znaczenia nabrał w momencie pojawienia się druku. Dziś szrafirunek stosuje się, gdy dana technika powielania nie umożliwia stosowania barw oryginalnych lub, gdy oddawanie kolorów jest możliwe, lecz zbyt kosztowne.

W starszych książkach spotyka się też określenie „sztafowanie”.

• Szrafirunek metali
• 
  złoto
• 
  srebro
• 
  stal

• Szrafirunek kolorów podstawowych
• 
  zielony
• 
  szary
• 
  purpura
• 
  niebieski
• 
  czerwony
• 
  czarny
• 
  brunatny

• Szrafirunek kolorów dodatkowych
• 
  naturalny
• 
  cielisty

• Szrafirunek futer
• 
  gronostaj
• 
  łasica
• 
  sobol

• Alfred Znamierowski, Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003.
• Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski, Herby szlachty polskiej, Warszawa 1990.