Edward Głowacki

Edward Głowacki
Ilustracja
Fotografia Edwarda Głowackiego z wydawnictwa z 1939 r.
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1898
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 sierpnia 1963
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

rysunek, malarstwo

Gatunek

karykatura

Nagrody

Miasta Stołecznego Warszawy (1928)

Edward Głowacki (ur. 5 czerwca 1898 w Warszawie, zm. 28 sierpnia 1963 tamże[1]) – polski rysownik, karykaturzysta, malarz.

Umiejętności malarskie i rysowania zdobył w trakcie nauki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, doskonaląc je później u Bronisława Kowalewskiego. Aktywny artystycznie co najmniej od 1918 r. Pojął za żonę Felicję Głowacką, która również zajmowała się malarstwem[2].

E. Głowacki specjalizował się w portretach, zwłaszcza typu karykatury. Rzadziej tworzył ekslibrisy, martwe natury, obrazy kwiatów i sceny rodzajowe. Uprawiał przede wszystkim rysunek, choć znane są także jego obrazy (akwarele, gwasze). Jako karykaturzysta współpracował z licznymi krajowymi czasopismami, zarówno okresu międzywojennego (najdłużej z Wiadomościami Literackimi i Pionem), jak i powojennego (np. Szpilki)[3]. Bardzo często prezentował swoje prace w ramach wystaw różnych polskich organizacji artystycznych, ponadto brał udział m.in. w poznańskiej Powszechnej Wystawie Krajowej w 1929, w trzech Międzynarodowych Wystawach Karykatur (Wiedeń 1932 i 1955 i Sztokholm 1933) i w objazdowej wystawie dzieł sztuki polskiej po Stanach Zjednoczonych trwającej od 1934 do 1936 r. Po wojnie jego karykatury pokazywano na wystawach w wielu krajach socjalistycznych bloku wschodniego, zarówno w Europie, jak i Azji (Chiny, Korea Północna, Wietnam). Miał co najmniej dwie indywidualne wystawy: w Salonie Sztuki Czesława Garlińskiego (1927) i w Art Institute w Milwaukee (USA) w 1936[4].

Prace E. Głowackiego znajdują się w zbiorach warszawskich muzeów: Muzeum Narodowego, Muzeum Literatury[5] i Muzeum Karykatury[6].

Uhonorowany nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy w roku 1928[7].

Przypisy

  1. Ryszkiewicz 1975, s. 367
  2. Ryszkiewicz 1975, s. 367
  3. Ryszkiewicz 1975, s. 367
  4. Ryszkiewicz 1975, s. 367
  5. Ryszkiewicz 1975, s. 368
  6. Strona muzeum o wystawie Przepotwarzanie
  7. Ryszkiewicz 1975, s. 367

Bibliografia

  • Ryszkiewicz A., 1975: Głowacki Edward. W: Maurin-Białostocka J. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom II. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki, str. 367-368.