Edward Trojanowski
.jpg) Edward Trojanowski (1905) | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 maja 1930 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
 | |
Edward Trojanowski (ur. 10 października 1873 w Kole, zm. 19 maja 1930 w Otwocku)[1] – polski malarz, tworzący w stylu secesji.
Życiorys
Był bratem aktora Zygmunta Trojanowskiego[2] oraz ojcem Wojciecha[3]. W latach 1892–1897 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu, ale przerwał naukę i wyjechał do Monachium, a następnie do Paryża[4]. Uczył się w Académie Julian pod kierunkiem Jeana-Paula Laurensa. W 1901 współzakładał krakowskie Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana. Od 1906 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Początkowo wykładał sztukę stosowaną, a od 1922 malarstwo dekoracyjne. W tym czasie pełnił także funkcję kierownika artystycznego w Zakładach Graficznych B. Wierzbicki i Spółka[5].
Zaprojektował większą salę restauracyjną Teatru Starego w Krakowie (ok. 1906)[6]. Projektował także polichromie i witraże w kościołach (kościół MB Szkaplerznej w Lubrańcu) oraz wnętrza, w tym warszawskiego kabaretu „Chochlik” (1909).
Zajmował się projektowaniem witraży, mebli i tkanin, czerpiąc inspirację z polskich motywów ludowych. Tworzył scenografię, grafikę książkową, znaczki pocztowe i malarstwo ścienne. Z upodobaniem malował również pejzaże. Uczestniczył w wystawach m.in. Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1800) i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1903). Jego prace były prezentowane w Lipsku, Wiedniu, Londynie i Paryżu, gdzie podczas Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w 1925 otrzymał wyróżnienia za projekty kilimów i batików[7].
Zmarł w Otwocku. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 282 wprost-6-4)[8].
Wybrana twórczość
Plakaty
- Złoty Róg • Najtańszy ilustrowany tygodnik literacki, artystyczny, społeczny, 1911
- Święty Floryanie patronie Polski zbaw nas od ognia, 1916
Malarstwo
Znaczki pocztowe
- Wydanie w walucie markowej (seria, nry kat. 86–88 A–BI–BII), 1919
- I Polska Wystawa Marek w Warszawie (seria, nry kat. 102–104 A–B), 1919
- Orzeł na tarczy barokowej (seria), 1920
- Orzeł z tarczą (seria), 1921
- Duży orzeł na tarczy barokowej (dwie serie), 1921, 1924
- Wydanie przedrukowe (seria, nry kat. 167I–II, 168, 171), 1923–1924
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, 27 listopada 1929[9]
Przypisy
- ↑ Trojanowski Edward, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-02-16].
- ↑ Zygmunt Trojanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2022-05-12].
- ↑ Dariusz Stawicki: Wojciech Trojanowski (1904–1988). W: Andrzej Pazda (red.): Woldenberczycy - bliscy i znani: żołnierze września 1939 i powstania warszawskiego. Poznań: Stowarzyszenie Woldenberczyków; G&P Oficyna Wydawnicza Poznań, 2022, s. 262. ISBN 978-83-945881-2-0.
- ↑ Edward Trojanowski (1873-1930). Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-16]. (pol.).
- ↑ Edward Trojanowski: The Search for Style in Early 20th-century Furniture Design in Poland. Ikonotheka 28/2018. [dostęp 2024-02-16]. (pol.).
- ↑ Edward Trojanowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08].
- ↑ Edward Trojanowski, ArtInfo
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Edward Trojanowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-22].
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644, „...za zasługi na polu pracy artystycznej”
Bibliografia
- Mieczysław Wallis, Secesja, wydanie II, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1947
- Ikonotheka 28/2018, Agata Wójcik, Edward Trojanowski: The Search for Style in Early 20th-century Furniture Design in Poland