Wojciech Trojanowski (lekkoatleta)

lekkoatletyka
Wojciech Trojanowski
Ilustracja
Lekkoatleci Wojciech Trojanowski (z lewej) i Stefan Nowosielski
Data i miejsce urodzenia

25 września 1904
Kraków

Data i miejsce śmierci

16 czerwca 1988
Londyn

Obywatelstwo

polskie

Wojciech Trojanowski (ur. 25 września 1904 w Krakowie[1], zm. 16 czerwca 1988 w Londynie[2]) – polski lekkoatleta, dziennikarz i sprawozdawca sportowy.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Edwarda[1] i Ludmiły z Wróblewskich. W 1920, przerywając naukę w gimnazjum, ochotniczo służył w Wojsku Polskim w walce z bolszewikami[1]. W 1925 ukończył Gimnazjum Państwowe im. Adama Mickiewicza w Warszawie[1]. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej[1]. Od czasów szkolnych interesował się i osiągał sukcesy sportowe[1]. Po Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie zaczął współpracę z prasą codzienną i sportową. Debiutował na łamach dziennika sportowego „Stadion”, pisząc sprawozdania z tych igrzysk[1]. Później współpracował z „Expressem Porannym” i „Przeglądem Sportowym”. Od 1931 pracował w Polskim Radio[3] - był najpopularniejszym sprawozdawcą sportowym w II Rzeczypospolitej Polskiej, relacjonował m.in. przebieg Igrzysk Olimpijskich w Berlinie[3].

W 1939 uczestniczył w kampanii wrześniowej, broniąc stolicy, następnie trafił do niemieckiego obozu jenieckiego Oflag XI B Braunschweig, a wiosną 1940 został przeniesiony do Oflagu II C Woldenberg, gdzie doczekał wyzwolenia po zakończeniu II wojny światowej[3]. W obozie włączył się w organizację wielu imprez sportowych oraz spotkań, na których opowiadał o wydarzeniach, które wcześniej relacjonował[3][4]. Uciekł podczas ewakuacji oflagu 25 stycznia 1945 i jako oficer łącznikowy służył w Armii Brytyjskiej do końca 1945, gdy został zdemobilizowany[5].

W 1946 wyjechał z Niemiec do Anglii, gdzie stacja BBC zaproponowała mu współpracę; m.in. relacjonował pierwsze po wojnie igrzyska[5]. W latach 1952–1976 pracował w sekcji polskiej rozgłośni Radio Wolna Europa w Monachium; prowadził sprawozdania z Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku w 1964 i w Grenoble w 1968 oraz z Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 i Montrealu w 1976[5]. przygotowywał również reportaże z różnych wydarzeń m.in. ze startów amerykańskich statków kosmicznych[6]. Nagrał ponad 3 tysiące audycji[7].

Zmarł na emigracji w Londynie.

Wojciech Trojanowski zagrał komentatora sportowego w filmie Sportowiec mimo woli z 1939[8].

19 grudnia 2018, podczas Gali Nagrody Sportowe Polskiego Radia im. Bohdana Tomaszewskiego, Wojciech Trojanowski i jego uczeń Bohdan Tomaszewski zostali uhonorowani tytułem Radiowy Sprawozdawca Stulecia[9].

Kariera sportowa

Zawodnik AZS Warszawa. Olimpijczyk z Amsterdamu (1928) – startował w biegu na 110 m pł[1]. Srebrny medalista akademickich mistrzostw świata (1927) w biegu płotkarskim (16.0 s)[1]. 5-krotny mistrz Polski na 110 m pł., skoku wzwyż i w trójskoku. 11-krotny rekordzista kraju: na 110 m pł (9 razy do 15.5 s w 1929), w sztafecie szwedzkiej i sztafecie 10 x 100 m. Rekordy życiowe: 110 m pł - 15.5 s (1929), 400 m pł - 59.8 s (1929), wzwyż - 1.76 m (1934), trójskok - 12.69 m (1926).

Bibliografia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Dariusz Stawicki: Wojciech Trojanowski (1904–1988). W: Andrzej Pazda (red.): Woldenberczycy - bliscy i znani: żołnierze września 1939 i powstania warszawskiego. Poznań: Stowarzyszenie Woldenberczyków; G&P Oficyna Wydawnicza Poznań, 2022, s. 262. ISBN 978-83-945881-2-0.
  2. ↑ Dariusz Stawicki: Wojciech Trojanowski (1904–1988). W: Andrzej Pazda (red.): Woldenberczycy - bliscy i znani: żołnierze września 1939 i powstania warszawskiego. Poznań: Stowarzyszenie Woldenberczyków; G&P Oficyna Wydawnicza Poznań, 2022, s. 266. ISBN 978-83-945881-2-0.
  3. 1 2 3 4 Dariusz Stawicki: Wojciech Trojanowski (1904–1988). W: Andrzej Pazda (red.): Woldenberczycy - bliscy i znani: żołnierze września 1939 i powstania warszawskiego. Poznań: Stowarzyszenie Woldenberczyków; G&P Oficyna Wydawnicza Poznań, 2022, s. 263. ISBN 978-83-945881-2-0.
  4. ↑ Jan Bilewski: Wychowanie fizyczne i sport. W: Edmund Ginalski (red.): Oflag II C Woldenberg: wspomnienia jeńców. Warszawa: Książka i Wiedza, 1984, s. 315. ISBN 83-05-11162-8.
  5. 1 2 3 Dariusz Stawicki: Wojciech Trojanowski (1904–1988). W: Andrzej Pazda (red.): Woldenberczycy - bliscy i znani: żołnierze września 1939 i powstania warszawskiego. Poznań: Stowarzyszenie Woldenberczyków; G&P Oficyna Wydawnicza Poznań, 2022, s. 264. ISBN 978-83-945881-2-0.
  6. ↑ Dariusz Stawicki: Wojciech Trojanowski (1904–1988). W: Andrzej Pazda (red.): Woldenberczycy - bliscy i znani: żołnierze września 1939 i powstania warszawskiego. Poznań: Stowarzyszenie Woldenberczyków; G&P Oficyna Wydawnicza Poznań, 2022, s. 265. ISBN 978-83-945881-2-0.
  7. ↑ Rafał Habielski, Andrzej Mietkowski: Ślady pamięci: Wojciech Trojanowski. Prześwietlony przez bezpiekę. www.polskieradio.pl, 22 marca 2021. [dostęp 2025-05-15].
  8. ↑ Wojciech Trojanowski - komentator sportowy niebanalny. polskieradio24.pl, 25 czerwca 2015. [dostęp 2025-05-15].
  9. ↑ Wojciech Trojanowski - niebanalny sprawozdawca sportowy. polskieradio24.pl, 26 grudnia 2018. [dostęp 2025-05-15].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.