Einiozaur

Einiozaur

Einiosaurus procurvicornis
Sampson, 1995
Okres istnienia: 84–72 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 84/72 84/72
Wizja artystyczna einiozaura
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	dinozaury
Rząd	dinozaury ptasiomiedniczne
Podrząd	Cerapoda
Infrarząd	ceratopsy
Rodzina	Ceratopsidae
Podrodzina	Centrosaurinae
Rodzaj	einiozaur
Gatunek	Einiosaurus procurvicornis

Einiozaur (Einiosaurus), ejniozaur – duży przedstawiciel ceratopsów.

Nazwa rodzajowa Einiosaurus pochodzi od słowa eini, co w języku Czarnych Stóp oznacza bizona oraz od łacińskiego saurus, oznaczającego jaszczura^[1].

Einiozaur wyposażony był w długi róg na nosie, zakrzywiony ku przodowi, oraz parę prostych rogów na brzegu tarczy. Jego dziób z przodu pyska był przystosowany do zrywania twardych części roślin, które były rozdrabniane przez zęby policzkowe z tyłu pyska i gastrolity w żołądku mięśniowym. Einiozaur miał również mięsisty ogon. Róg nie służył zapewne einiozaurowi do walki, tylko do pokazów godowych. Kryza była bardzo duża i zapewne także odgrywała istotną rolę w czasie pokazów. Możliwe, że poszczególne osobniki różniły się kształtem rogów. Dinozaur ten, podobnie jak dzisiejszy bizon, przemierzał w stadach prerie Montany.

Einiozaur miał około 7 metrów długości i około 2,5 metra wysokości. Einiozaur ważył około 5 ton.

Einiozaur żył w późnej kredzie około 84–72 milionów lat temu na terenie Ameryki Północnej (Montana).

Einiozaury żyły zapewne w stadach, ponieważ w jednym miejscu odkryto aż trzy osobniki: dorosłego, młodocianego i bardzo starego.

Szczątki tego dinozaura zostały znalezione przez Scotta Sampsona w 1995 w północno-centralnej części stanu Montana.

• Einiosaurus procurvicornis – byczy jaszczur z rogiem wygiętym w przód.

• Peter Dodson: The Horned Dinosaurs. New Jersey: Princeton University Press, 1996. ISBN 0-691-02882-6. (ang.). Brak numerów stron w książce