Emilio Visconti-Venosta
![]() | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister spraw zagranicznych Królestwa Włoch | |
| Okres |
od 1863 |
| Poprzednik |
Giuseppe Pasolini |
| Następca | |
| Okres |
od 1866 |
| Poprzednik |
Alfonso Ferrero La Marmora |
| Następca |
Pompeo Di Campello |
| Okres |
od 1869 |
| Poprzednik |
Federico Luigi |
| Następca |
Luigi Amedeo Melegari |
| Okres |
od 1896 |
| Poprzednik |
Onorato Caetani |
| Następca |
Raffaele Cappelli |
| Okres |
od 1899 |
| Poprzednik |
Felice Napoleone Canevaro |
| Następca |
Giulio Prinetti |
| Odznaczenia | |
Emilio Visconti Venosta (ur. 22 stycznia 1829 w Mediolanie, zm. 24 listopada 1914 w Rzymie)[1] – włoski markiz, polityk, dyplomata, od 1862 roku sekretarz generalny w ministerstwie spraw zagranicznych Królestwa Włoch. W latach 1863–1864, 1866–1867, 1869–1876, 1896–1898 i 1899–1901 stał na czele tegoż ministerstwa, zawarł konwencję z Francją. W 1873 roku towarzyszył królowi w jego podróży do Berlina i Wiednia, gdzie zawarto Trójprzymierze.
Przypisy
- ↑ Senato della Repubblica • Emilio Visconti Venosta (wł.) [dostęp 2013-12-13]
