Emily Sweeney

Emily Sweeney

Emily Sweeney w 2017 roku
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1993 Portland
Klub	World Class Athlete Program[1]
Wzrost	165 cm[2]
Debiut w PŚ	6 grudnia 2009, Altenberg (13. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	6 grudnia 2009, Altenberg (13. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	4 stycznia 2015, Königssee (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	26 listopada 2017, Winterberg
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Mistrzostwa świata srebro Whistler 2025 Jedynki miesz. brąz Winterberg 2019 Jedynki brąz Whistler 2025 Jedynki Mistrzostwa Ameryki i Pacyfiku złoto Lake Placid 2019 Jedynki złoto Whistler 2020 Jedynki złoto Park City 2023 Jedynki złoto Whistler 2024 Jedynki srebro Lake Placid 2015 Jedynki srebro Park City 2017 Jedynki srebro Park City 2023 Dwójki Mistrzostwa świata juniorów złoto Park City 2013 Jedynki brąz Park City 2013 Sztafeta

Emily Carolyn Sweeney (ur. 16 marca 1993 w Portland w stanie Maine^[1]) – amerykańska saneczkarka, czterokrotna złota medalistka mistrzostw Ameryki i Pacyfiku, dwukrotna medalistka mistrzostw świata juniorów w Park City, medalistka mistrzostw świata.

Ma starszą siostrę Megan, która także uprawia saneczkarstwo^[3].

Jest związana z włoskim saneczkarzem Dominikiem Fischnallerem^[3].

Od grudnia 2011 roku jest członkiem wchodzącej w skład Gwardii Narodowej Stanów Zjednoczonych formacji militarnej Army National Guard, do której wstąpiła pod wpływem swojego dziadka Jacka Sweeneya, będącego niegdyś żołnierzem amerykańskiej marynarki wojennej^[3][4]. Przeszła podstawowe szkolenie bojowe w położonej w stanie Missouri bazie szkoleniowej amerykańskich wojsk lądowych Fort Leonard Wood, a także skończyła z wyróżnieniem szkołę policji militarnej^[3]. Należy do wojskowej jednostki szkoleniowej dla sportowców World Class Athlete Program^[1].

Saneczkarstwo zaczęła uprawiać w wieku 10 lat, gdy podziwiając swoją siostrę wzięła udział w organizowanej w stanie Rhode Island inicjatywie dla młodych talentów tej dyscypliny. Później dołączyła do amerykańskiego programu saneczkarskiego^[3]. W 2009 roku wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów w Nagano, na których zajęła 7. miejsce w konkurencji jedynek, ponadto 6 grudnia tego roku zadebiutowała i zarazem zdobyła pierwsze punkty w Pucharze Świata zajmując jedynkowe 13. miejsce na rozgrywanych w Altenbergu zawodach sezonu 2009/2010^[5].

W 2010 roku rozpoczęła starty w Pucharze Świata juniorów, a także pojawiła się na mistrzostwach świata juniorów w Innsbrucku, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek^[5][6]. Rok później, na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Calgary zajęła 4. miejsce w konkurencji jedynek, z kolei na mistrzostwach świata juniorów w Oberhofie była ósma w jedynkach^[5][7]. W 2012 roku wystartowała w mistrzostwach świata juniorów w Königssee, z których przywiozła 5. miejsce w sztafecie i 6. w jedynkach^[5]. W 2013 roku osiągnęła największy w karierze sukces na tego typu wydarzeniu, zdobywając na mistrzostwach świata juniorów w Park City złoty medal w konkurencji jedynek i brązowy w konkurencji sztafetowej^[1]. W tym samym roku wzięła również udział w mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Lake Placid, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek, w mistrzostwach świata do lat 23 w Whistler, na których zajęła 11. miejsce w jedynkach oraz w mistrzostwach świata w Whistler, z których wróciła z jedynkowym 22. miejscem^[5][8]. W 2014 roku pojawiła się na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Lake Placid, na których zdobyła srebrny medal w konkurencji jedynek, rozdzielając na podium swoje rodaczki: Erin Hamlin i Summer Britcher^[9].

W 2015 roku wystartowała w mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Calgary, na których zajęła 5. miejsce w konkurencji jedynek oraz w mistrzostwach świata w Siguldzie, z których wróciła z 22. miejscem w jedynkach, ponadto 4 stycznia tego roku zaliczyła pierwsze podium w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Königssee zawodach sezonu 2014/2015 zajęła 2. miejsce w konkurencji sztafetowej^[5][10]. Jej sztafeta, w której startowała z Chrisem Mazdzerem, Matthew Mortensenem i Jaysonem Terdimanem rozdzieliła na podium ekipy z Niemiec i Kanady^[11]. Z kolei 5 grudnia tego roku po raz pierwszy stanęła na pucharowym podium w konkurencji jedynek, zajmując 2. miejsce na rozgrywanych w Lake Placid zawodach sezonu 2015/2016, na których uplasowała się pomiędzy swoimi rodaczkami: Erin Hamlin i Summer Britcher^[12]. W 2016 roku pojawiła się na mistrzostwach świata w Königssee, na których była czternasta w jedynkach oraz na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Park City, na których zdobyła srebrny medal w konkurencji jedynek, plasując się za Erin Hamlin i przed Kanadyjką Alex Gough^[1][13]. W 2017 roku, na mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Calgary zajęła 4. miejsce w konkurencji jedynek, z kolei na mistrzostwach świata w Igls była czwarta w konkurencji sprintu i piętnasta w konkurencji jedynek^[1][14]. W tym samym roku, 26 listopada, odniosła pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując w sprincie na rozgrywanych w Winterbergu zawodach sezonu 2017/2018 Summer Britcher i Niemkę Natalie Geisenberger^[15].

W 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, na których z powodu wypadku na dziewiątym zakręcie toru nie ukończyła konkurencji jedynek, a także w mistrzostwach Ameryki i Pacyfiku w Lake Placid, na których wywalczyła jedynkowy złoty medal, pokonując swoje rodaczki: Summer Britcher i Brittney Arndt^[1][16][17]. Rok później pojawiła się na mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zajęła 4. miejsce w konkurencji sprintu i 6. w konkurencji sztafetowej, a także zdobyła brązowy medal w konkurencji jedynek plasując się za Niemkami: Natalie Geisenberger i Julią Taubitz^[5][18].

• Emily Sweeney na stronie FIL (ang.)