Enggano (lud)
 | |
| Populacja |
5 tys. (1977) |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
islam, chrześcijaństwo, (katolicyzm), wierzenia tradycyjne |
| Grupa | |
Enggano (E Lopeh) – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca wyspę Enggano u wybrzeży Sumatry[1]. Ich populacja wynosi ponad 5 tys. osób (1977)[2][3].
Wyznają islam w odmianie sunnickiej oraz katolicyzm, ale zachowują także wierzenia tradycyjne (kult przodków, animizm)[1]. Sami określają się jako E Lopeh[2][3].
Posługują się własnym językiem enggano, zaliczanym do wielkiej rodziny austronezyjskiej, a także narodowym językiem indonezyjskim[4][5]. Nie wykazano bliższych związków enggano z innymi przedstawicielami języków malajsko-polinezyjskich; niegdyś postulowano wręcz jego nieaustronezyjski charakter[6]. Cechy kultury sugerują, że dawniej nie dochodziło do wielu interakcji między mieszkańcami Enggano a ludnością Sumatry[7].
Zajmują się ręcznym rolnictwem tropikalnym (taro, maniok, banany, palma kokosowa, palma sagowa) oraz rybołówstwem. Rozwinęli obróbkę drewna, łyka oraz plecionkarstwo[1].
Etnonim „Enggano” to nazwa pochodzenia obcego; popularna opinia głosi, że została nadana przez portugalskich podróżników (port. engano – „oszustwo, błąd”), którzy przybyli na wyspę Enggano, błędnie sądząc, że dotarli na Sumatrę[8].
Przypisy
- 1 2 3 A.A. Biernowa, Enggancy, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 652–653, ISBN 978-5-85270-155-8, OCLC 40821169 [dostęp 2025-01-26] (ros.).
- 1 2 Zulyani Hidayah, Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia, wyd. 2, Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 116–117, ISBN 978-979-461-929-2, OCLC 913647590 (indonez.).
- 1 2 Zulyani Hidayah, A Guide to Tribes in Indonesia: Anthropological Insights from the Archipelago, Singapore: Springer Nature, 2020, s. 98, DOI: 10.1007/978-981-15-1835-5, ISBN 978-981-15-1835-5, OCLC 1153086221 (ang.).
- ↑ Brendon E. Yoder: Enggano. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, 2010. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-30)]. (ang.).
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Enggano, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-30] (ang.).
- ↑ Edwards 2015 ↓, s. 54–55, 81–82.
- ↑ Edwards 2015 ↓, s. 92.
- ↑ Brendon E. Yoder, Phonological and Phonetic Aspects of Enggano Vowels, SIL International, 2014 (SIL e-Books 62), s. 2, OCLC 904101564 [dostęp 2025-02-09] (ang.).
Bibliografia
- Owen Edwards, The Position of Enggano within Austronesian, „Oceanic Linguistics”, 54 (1), 2015, s. 54–109, DOI: 10.1353/ol.2015.0001, ISSN 0029-8115, OCLC 5861251748, JSTOR: 43897617 (ang.).