Eugeniusz Korczarowski
| Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1937 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 sierpnia 2024 |
| Zawód | |
| Lata aktywności |
1964–2009 |
Eugeniusz Korczarowski (ur. 7 maja 1937 we Lwowie, zm. 31 sierpnia 2024 w Bełchatowie) – polski aktor.
Życiorys
Urodził się 7 maja 1937 we Lwowie w II RP (obecnie Ukraina). Po wojnie w mieszkał przez jakiś czas w Kielcach. W 1963 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie. Przez całe życie zawodowe był związany z Łodzią. Grał w Teatrze im. Stefana Jaracza (1964–1970), Teatrze Nowym (1967–1975), Teatrze Ziemi Łódzkiej (1977–1980), Teatrze Studyjnym (1980–1984)[1].
Życie prywatne
Jego synem jest Piotr Korczakowski – komentator polityczny, członek partii Konfederacja Korony Polskiej[2].
Zmarł 31 sierpnia 2024 w domu rodzinnym swojej żony w Bełchatowie[3]. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi[2].
Wybrana filmografia[1]
- 1961: Ogniomistrz Kaleń – polski żołnierz
- 1965:
- Kapitan Sowa na tropie – wspólnik Sucheckiej
- Potem nastąpi cisza – Adam
- Głos ma prokurator – Karol Kotula
- 1966:
- Powrót na Ziemię – znajomy Wandy-Ireny
- Piekło i niebo – żołnierz
- Ortalionowy dziadek – wywiadowca MO
- 1969:
- Ostatnie dni – uciekający Niemiec
- Jak rozpętałem drugą wojnę światową – oficer na odprawie w wagonie
- 1970:
- Zapalniczka – bandyta atakujący Magdę
- Twarz anioła – oficer niemiecki
- 1973:
- Zazdrość i medycyna – oficer w kinie
- Śledztwo – technik
- 1974:
- Broda – architekt Rzepicki, mąż „Ropuchy”
- Orzeł i reszka – oficer polskiego kontrwywiadu
- 1975: Mazepa – dworzanin wojewody
- 1976:
- Klara i Angelika – dziennikarz wychodzący od Klary
- Zagrożenie – dziennikarz
- Trochę wielkiej miłości – „Ojciec” pod oknami porodówki
- 1977: Szarada – porucznik MO
- 1978: Lalka – Rydzewski
- 1980:
- Od Bugu do Wisły – Franz Kutschera, szef SS
- Wyrok śmierci – adiutant Hansa Franka
- Kariera Nikodema Dyzmy – oficer
- 1981:
- Krótki dzień pracy – wysłannik z KC z cennikiem podwyżek
- Vabank – sprawozdawca polski na meczu
- 1982: Polonia Restituta – żołnierz przy studni
- 1983: Thais – Lollius
- 1984:
- Romans z intruzem – kapitan
- Kim jest ten człowiek – adiutant pułkownika
- 1985:
- W cieniu nienawiści – Niemiec
- Sam pośród swoich – oficer w teatrze
- Gra w ślepca – clown
- 1986:
- Biała wizytówka – lokaj Johann
- Magnat – lokaj
- Pogrzeb lwa – oficer niemiecki w restauracji Potapczuka
- Złoty pociąg – członek kierownictwa Banku Polskiego
- Kryptonim „Turyści” – wywiadowca w Poznaniu
- 1987: Ucieczka z miejsc ukochanych – Antoni Piechota, mąż Józi
- 1988:
- Kornblumenblau – oficer
- Powrót do Polski – członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej
- Pomiędzy wilki – pilot
- 1989:
- Triumf ducha – oficer SS
- Po upadku – Wąsaty, kierownik hotelu
- Jeniec Europy – oficer tańczący na balu
- Wiatraki z Ranley – barman w pubie w Lincoln
- Porno – barman
- 1990:
- Pogrzeb kartofla – fotograf
- Ucieczka z kina „Wolność” – członek grupy oficjeli na sali kina „Wolność”
- Dziewczyna z Mazur – dyrektor J. Górniak
- W piątą stronę świata – robotnik leśny
- 1991:
- 2006: Statyści – handlarz
Przypisy
- 1 2 Eugeniusz Korczarowski w bazie filmpolski.pl
- 1 2 Anna Gronczewska, Grzegorz Braun na pogrzebie łódzkiego aktora. Była asysta wojskowa! [online], 11 września 2024.
- ↑ Telewizja Polska S.A, Nie żyje aktor Eugeniusz Korczarowski. Grał w niemal stu produkcjach filmowych [online], lodz.tvp.pl [dostęp 2024-09-01] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Eugeniusz Korczarowski w bazie IMDb (ang.)
- Eugeniusz Korczarowski w bazie Filmweb
- Eugeniusz Korczarowski w bazie filmpolski.pl
- Eugeniusz Korczarowski [online], SFP [dostęp 2024-09-02].
- Eugeniusz Korczarowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-09-02].
- Eugeniusz Korczarowski, role w Teatrze Nowym [online], Teatr Nowy im. K. Dejmka [dostęp 2024-09-02].
Identyfikatory zewnętrzne: