F-moll

f-moll – gama molowa, której toniką jest f. Jej dźwięki w odmianie naturalnej to: f, g, as, b, c, des, es. Zapis tonacji f-moll zawiera cztery bemole.

$\relative f' { \key f \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g as b c des es f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g as b c des es f } }$

Gama f-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

$\relative f' { \key f \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g as b c des e f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g as b c des e f } }$

Gama f-moll w odmianie doryckiej (z VI stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy f-moll naturalnej):

$\relative f'{ \key f \dorian \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn f1 g as b c d es f \cadenzaOff } \addlyrics { \small { f g as b c d es f } }$

Nazwa f-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (f), trzeciego (as) i piątego (c) stopnia gamy f-moll ^[1].

Akord f-moll	$\relative c'{ \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn s1 <f as c> s1 \cadenzaOff }$

Znane dzieła w tonacji f-moll:

Fryderyk Chopin – II Koncert fortepianowy
Franz Schubert – Moment Musical
Antonio Vivaldi – Koncert op.8 nr 4 Zima (L'Inverno)
Johann Sebastian Bach – Preludium i Fuga nr 12 z 2. tomu Das Wohltemperierte Klavier (BWV 881).
Johann Sebastian Bach – Preludium i Fuga BWV 534

Zobacz też

Przypisy

↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

Linki zewnętrzne

F minor scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
F minor chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).

[1] FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

[1]