Farfadet (1901)
 „Farfadet” na francuskiej pocztówce | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia |
Arsenal de Rochefort |
| Położenie stępki |
1900 |
| Wodowanie |
17 maja 1901 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1902 |
| Wycofanie ze służby |
zatonął 5 lipca 1905 |
| Marine nationale
| |
| Nazwa |
„Follet” (Q7) |
| Wejście do służby |
wrzesień 1909 |
| Wycofanie ze służby |
22 listopada 1913 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
41,3 m |
| Szerokość |
2,9 m |
| Zanurzenie |
2,6 m |
| Zanurzenie testowe |
30 m |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Materiał kadłuba |
stal |
| Napęd | |
| 1 silnik elektryczny o mocy 183 KM 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 115 Mm przy 5,3 w. |
| Uzbrojenie | |
| 4 torpedy | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 x 450 mm (zewnętrzne) |
| Załoga |
16 |
Farfadet (Q7) – francuski okręt podwodny z początku XX wieku, jednostka prototypowa typu Farfadet. Została zwodowana 17 maja 1901 roku w stoczni Arsenal de Rochefort i przyjęta w skład Marine nationale w 1902 roku. 5 lipca 1905 roku w Bizercie okręt zatonął tracąc 14 członków załogi. Podniesiony i naprawiony, w 1909 roku powrócił do służby jako „Follet”. Okręt został wycofany ze służby 22 listopada 1913 roku.
Projekt i budowa
„Farfadet” został zaprojektowany przez inż. Gabriela Maugasa, bazował na wcześniejszych konstrukcjach Gastona Romazzottiego[1]. Okręt posiadał wyłącznie napęd elektryczny, przez co miał niewielki zasięg[2].
„Farfadet” zamówiony został 26 września 1899 roku[2] i zbudowany w Arsenale w Rochefort[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1900 roku[3], a zwodowany został 17 maja 1901 roku[1][2]. Koszt budowy okrętu wyniósł 32 000 £[2].
Dane taktyczno–techniczne
„Farfadet” był małym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej. Długość całkowita wykonanej ze stali jednostki wynosiła 41,3 metra, szerokość 2,9 metra i zanurzenie 2,6 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 185 ton, a w zanurzeniu 202 tony[1][4][5]. Okręt napędzany był na powierzchni i pod wodą przez silnik elektryczny Hillairet-Huguet o mocy 183 koni mechanicznych (KM)[2][3][a]. Jednośrubowy układ napędowy zapewniał prędkość 6,1 węzła na powierzchni i 4,3 węzła w zanurzeniu[1][2]. Zasięg wynosił 115 Mm przy prędkości 5,3 węzła w położeniu nawodnym oraz 28 Mm przy prędkości 4,3 węzła pod wodą[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[3].
Okręt wyposażony był w cztery zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm, bez torped zapasowych[1][4][5]. Załoga okrętu składała się z 16 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Przebieg służby
„Farfadet” został wcielony do służby w Marine nationale w 1902 roku[3]. Jednostka otrzymała numer taktyczny Q7[2]. 5 lipca 1905 roku w Bizercie okręt zatonął w nieszczęśliwym wypadku, tracąc 14 członków załogi[1][2]. Jednostkę wkrótce podniesiono i wyremontowano w Tulonie, a we wrześniu 1909 roku ponownie przyjęto do służby pod nazwą „Follet”[1][2]. Okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym do 22 listopada 1913 roku, kiedy został skreślony z listy floty[1][2].
Uwagi
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 77.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 207.
- 1 2 John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 200.
- 1 2 J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: FARFADET submarines (1902 - 1903). NAVYPEDIA. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).