Frankolin bagienny
| Ortygornis gularis | |||
| (Temminck, 1815) | |||
.jpg) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
frankolin bagienny | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 | |||
Frankolin bagienny[4] (Ortygornis gularis) − gatunek średniej wielkości południowoazjatyckiego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Osiadły. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Systematyka
Charakterystyka
Morfologia
Wygląd zewnętrzny: Od pokrewnych gatunków różni się kontrastowym, białym paskowaniem spodu ciała oraz rdzawym gardłem i przodem szyi. W locie charakterystyczne rude zewnętrzne sterówki. Samica podobna do samca, ale pozbawiona ostróg.
Rozmiary: długość ciała: ok. 37 cm
Masa ciała: samiec ok. 510 g
Występowanie
Środowisko
Podmokłe tereny trawiaste z gęstą roślinnością, pola ryżowe i plantacje cukrowca lekarskiego.
Zasięg występowania
Północne Indie i Nepal, w Bangladeszu prawdopodobnie wymarł[3].
Pożywienie
Pędy i nasiona roślin (w tym uprawnych) oraz owady. Wczesnym rankiem i wieczorem wychodzi żerować na bardziej odkrytym terenie.
Rozród
Najprawdopodobniej gatunek monogamiczny
Gniazdo może być stertą roślin wśród rosnących w wodzie trzcin, w suchszych miejscach wyściółka jest mniej obfita.
Okres lęgowy: Od końca lutego do maja.
Jaja: znosi 3–4 jaja.
Wysiaduje wyłącznie samica.
Status, zagrożenie i ochrona
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN frankolin bagienny od 2024 roku klasyfikowany jest jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej uznawano go za gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable). Liczebność populacji wstępnie szacuje się na 7500 – 20 000 dorosłych osobników. Tam gdzie występuje, jest dość pospolity. Trend liczebności oceniany jest jako spadkowy. Historycznie gatunek ten zamieszkiwał bardzo duży obszar, obecnie jego zasięg jest ograniczony do wąskiego pasa u podnóża Himalajów. Do znaczących spadków liczebności przyczyniły się: odwadnianie terenów podmokłych, regulacja stosunków wodnych, zalesianie, a także wypalanie traw, koszenie i intensywny wypas na terenach lęgowych. Dodatkowo na zmniejszenie liczebności wpływają polowania i chwytanie ptaków w sidła, pomimo że jest to gatunek chroniony w Indiach i Nepalu. Obecnie znaczna część zasięgu leży w obrębie obszarów chronionych i presja ze strony człowieka jest znacznie mniejsza[3].
Przypisy
- 1 2 Swamp Francolin (Francolinus gularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- 1 2 3 D. Lepage, Swamp Francolin Ortygornis gularis, [w:] Avibase [online] [dostęp 2025-02-06] (ang.).
- 1 2 3 Ortygornis gularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gallini Billberg, 1828 (wersja: 2024-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-06].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-26]. (ang.).
Bibliografia
- P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 490. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).