Friedrich Wilhelm Dubut

Friedrich Wilhelm Dubut
Ilustracja
F. Dubut na rysunku Chodowieckiego z 1773
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1711
Berlin

Data i miejsce śmierci

4 maja 1779
Gdańsk

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

medalierstwo, rzeźba

Friedrich Wilhelm Dubut, Fryderyk Wilhelm Dubut, znana też wersja zapisu nazwiska jako Du But[1] (ur. 24 grudnia 1711 w Berlinie, zm. 4 maja 1779 w Gdańsku[2]) – niemiecki medalier i rzeźbiarz.

Urodził się w rodzinie pochodzącego z Francji, ale mieszkającego w Niemczech rzeźbiarza Charles-Claude’a. Od 1716 rodzina Dubutów przebywała w Monachium i tam Friedrich zaczął uczyć się rzeźbiarstwa, a po zakończeniu nauki podjął pracę w zawodzie. Od 1742 do 1756 pracował dla władcy Saksonii i Rzeczypospolitej Augusta III i w związku z tym mieszkał w obu stolicach, Warszawie oraz Dreźnie, w zależności od aktualnych potrzeb. W roku 1748 został zaangażowany na stanowisku nadwornego medaliera oraz rzeźbiarza. W tym czasie wykształcił się ostatecznie jego styl artystyczny, reprezentujący saskie rokoko. W latach 1756 do 1761 i 1764-1766 mieszkał i tworzył w Rosji, w Petersburgu, skąd w 1761 przeniósł się do Gdańska[3]. Pomimo pozytywnych opinii o jego dziełach wygłaszanych przez współczesnych, Dubut w ostatnich latach życia przeżywał trudności finansowe i skarżył się na małą liczbę zamówień[4].

Wiadomo, że w czasie pobytu w Gdańsku był żonaty z Anną Rosiną[5].

F. Dubut tworzył głównie medale upamiętniające różne wydarzenia lub portretowe[6]. Posługiwał się zanikającą już wówczas w medalierstwie techniką modeli woskowych[7]. Wykonywał także rzeźby marmurowe, m.in. króla Augusta III[8] oraz płaskorzeźby i rzeźby woskowe, głównie postaci znanych ludzi, ale też religijne[9]. Z kolei Dubuta sportretował na rysunku w 1773 Daniel Chodowiecki[10].

Medale autorstwa F. Dubuta znajdują się w kolekcjach: Zamku Królewskiego w Warszawie (srebrny medal z 1760 z okazji stulecia pokoju w Oliwie; autorstwa Dubuta jest tylko rewers)[11], Muzeum Narodowego w Krakowie[12], Muzeum Narodowego w Lublinie (medal z 1747 z portretem Henryka Brühla)[13], Biblioteki Gdańskiej PAN (srebrny medal z 1763 z okazji 25 rocznicy ślubu kupca Benjamina Blecha z Marią Dorotheą Jacobi, 1765)[14], Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu oraz w drezdeńskich Państwowych Zbiorach Sztuki[15].

Przypisy

  1. Różne warianty wymienia m.in. Barylewska-Szymańska E., 2014: Przyczynek do sytuacji materialnej gdańskich rzeźbiarzy w XVIII w. Porta Aurea, tom 13. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, strona 199.
  2. Więcek 1975, s. 106.
  3. Więcek 1975, s. 106.
  4. Barylewska-Szymańska 2014, s. 212, 213.
  5. Barylewska-Szymańska 2014, strona 210.
  6. Więcek 1975, s. 106.
  7. Zacher J. W. i in. (red.), 2019: Medale polskie i z Polską związane z okresu Pierwszej Rzeczypospolitej. Katalog, t. 2. Zamek Królewski w Warszawie – Muzeum, s. 65, 66 .
  8. Więcek 1975, s. 106.
  9. Barylewska-Szymańska 2014, strona 211, 212.
  10. Barylewska-Szymańska 2014, strona 212, 213.
  11. Zacher i in. 2019, s. 65, 66.
  12. Więcek 1975, s. 106.
  13. Strona muzeum .
  14. Dzienis H., 2019: Gdańskie medale ślubne w XVII i XVIII wieku. Libri Gedanenses, 36: s. 45, 46 .
  15. Więcek 1975, s. 106.

Bibliografia

  • Więcek A., 1975: Dubut, Fryderyk Wilhelm. W: Maurin-Białostocka J. i in.: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom II. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki.