Furiant
Furiant (reg. sedlák[1]) – czeski taniec ludowy[2][3] w tempie od umiarkowanego do szybkiego, w metrum trójdzielnym[4] z hemiolami[4][3]. Jest jednym z elementów tradycyjnego czeskiego tańca salonowego o nazwie beseda[5][4].
Furianta tańczy się w parach. Tancerz imituje postać dumnego chłopa; opierając ręce na biodrach i tupiąc nogami, podąża za tancerką, poruszającą się zwinnie i z gracją po okręgach. Pod koniec tancerze obejmują się i przez dłuższy czas dostojnie wirują[1].
Badacze nie są zgodni co do pochodzenia furianta[4]. Słowo „furiant” w znaczeniu „buntownik”, „rebeliant” odnotowane jest w tekście ballady „Chvála sedláků” z 1770[4] oraz w operze Opera de Rebellione Boëmica Rusticorum (1777) Jana Antoša[6]. Według czeskiego muzykologa Jaroslava Markla najstarszym pisanym źródłem historycznym są[7], pochodzące z 1825[4], nuty i tekst niemieckiej pieśni „Furiant, furiant, furiant”, która nieco później otrzymała czeski tekst[6][4]. Markl, na podstawie innych poszlak (m.in. analizy dzieł Karela Jaromíra Erbena) przypuszczał[6], że furiant pojawił się nieco wcześniej – w okresie wojen napoleońskich[4]. Według Jiřiego Fiali pieśń lub taniec o takiej nazwie istniały już na początku lat 90. XVIII wieku[6]. Niemieccy teoretycy doszukali się w furiancie podobieństw do tańców o nazwie „furie”, które komponowali w XVIII wieku m.in Johann Joachim Quantz i Daniel Gottlob Türk[4].
Furianty tworzyli m.in. Antonín Dvořák[8][9], Bedřich Smetana (m.in. w antologii České tance II oraz w operze Sprzedana narzeczona[10])[9], a jego rytmikę stosował w fortepianowych eklogach, dytyrambach i rapsodiach Václav Jan Křtitel Tomášek[11]. W XX wieku po furianta sięgali Jaroslav Křička, Vítězslav Novák oraz Jaromír Weinberger[4].
![{\time 3/4 \key g \major \tempo \markup {Moderato \italic (Furiant) } \set Score.tempoHideNote = ##t \tempo 4 = 160
{g'8 a'8 g'4 b'8 c''8 b'4 d''8 e''8 d''4 e''4 fis'4 fis'4 a'8[ g'8] fis'8[ e'8] d'4
g'8 a'8 g'4 b'8 c''8 b'4 d''8 e''8 d''4 e''4 fis'4 fis'4 g'2 r4}
\addlyrics {Se - dlák se - dlák se - dlák je- ště je dn- ou se - dlák
se - dlák se - dlák se - dlák je vel- kej pán}}](./c0feca663457f98bb4204ac360e35826.png)
Przypisy
- 1 2 Link 1863 ↓, s. 50.
- ↑ Ekiert 2006 ↓, s. 160.
- 1 2 Riemann, Gurlitt i Eggebrecht 1967 ↓, s. 312.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Tyrrell 2001 ↓, lead.
- ↑ Link 1863 ↓, s. 23, 26, 34, 40–42.
- 1 2 3 4 Fiala 1989 ↓, s. 66.
- 1 2 Fiala 1989 ↓, s. 65.
- ↑ Dvořák, Antonín, [w:] Encyklopedia Muzyczna (wersja internetowa Encyklopedii muzycznej PWM), Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2025-01-10].
- 1 2 Randel 2003 ↓, s. 339.
- ↑ Smetana, Bedřich, [w:] Encyklopedia Muzyczna (wersja internetowa Encyklopedii muzycznej PWM), Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2025-01-10].
- ↑ Tomášek, Václav Jan Křtitel, [w:] Encyklopedia Muzyczna (wersja internetowa Encyklopedii muzycznej PWM), Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2025-01-10].
- ↑ Blalock 2010 ↓, s. 2, 7.
Bibliografia
- Marta Blalock. Kaprálová’s String Quartet, op. 8. „The Kapralova Society Journal”. 8 (1), s. 1–10, 2010. Toronto: The Kapralova Society. ISSN 1715-4146.
- Janusz Ekiert: Bliżej muzyki: encyklopedia. Warszawa: Muza SA, 2006. ISBN 978-83-7200-087-3.
- Jiří Fiala. Review: Nejstarší sbírky českých lidových písní. „Česká literatura”. 37 (1), s. 63–67, 1989. Praga: Ústav pro českou literaturu Akademie věd České republiky. ISSN 0009-0468. JSTOR: 43743617.
- Karel Link: Beseda: český salonní tanec. Praga: A. Štorch syn, 1863.
- John Tyrrell, Furiant, [w:] Grove Music Online, Oxford University Press, 2001, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.10395 [dostęp 2025-01-09] (ang.).
- Don Michael Randel: The Harvard dictionary of music. Cambridge: The Belknap Press of Harvard University Press, 2003. ISBN 0-674-01163-5.
- Hugo Riemann, Wilibald Gurlitt, Hans Heinrich Eggebrecht: Riemann Musik Lexikon. T. 3. Moguncja: B. Schott's Söhne, 1967.
Linki zewnętrzne
- Slavonic Dances Op. 46 No. 8 w serwisie YouTube – „Furiant g-moll” (1884) Antonína Dvořáka w wykonaniu Polskiej Młodzieżowej Orkiestry Symfonicznej ze szkoły muzycznej w Bytomiu