Górzak
| Alticola | |||
| Blanford, 1881[1] | |||
![]() Górzak himalajski (A. stoliczkanus) w Ladakh w Indiach | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
górzak | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Arvicola stoliczkanus Blanford, 1875 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Górzak[4] (Alticola) – rodzaj ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w środkowej i wschodniej Azji, od Afganistanu po Cieśninę Beringa[5][6][7].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 87–135 mm, długość ogona 13–65 mm; masa ciała 20,8–69 g[6][8].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1881 roku brytyjski zoolog i geolog William Thomas Blanford w artykule poświęconym nornikom z Himalajów, Tybetu i Afganistanu, opublikowanym w czasopiśmie The journal of the Asiatic Society of Bengal[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) górzak himalajski (A. stoliczkanus).
Etymologia
- Alticola: łac. altus ‘wysoki’ (tj. średniogórze, góra), od alere ‘żywić’; -cola „mieszkaniec”, od colere ‘zamieszkiwać’[9].
- Aschizomys: gr. negatywny przedrostek α- a- ‘bez’; σχιζω skhizō ‘podzielić’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Aschizomys lemminus G.S. Miller, 1899.
- Platycranius: πλατυς platus ‘szeroki, płaski’; κρανίον kranion ‘czaszka’[11]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Microtus strelzowi Kastschenko, 1899.
Podział systematyczny
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World umieszczają A. lemminus w monotypowym rodzaju Aschizomys natomiast A. macrotus w Clethrionomys[5], jednak nowsze analizy oparte na danych molekularnych sytuują oba taksony w obrębie Alticola[12], choć potrzebne są dalsze badania dotyczące wszystkich gatunków w ramach rodzajów Alticola i Clethrionomys, aby w pełni określić ogólną pozycję tych gatunków[13]. Tutaj lista występujących współcześnie gatunków zgrupowanych w dwóch podrodzajach za Mammals Diversity Database i All the Mammals of the World[13][8]:
| Podrodzaj | Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[4] | Podgatunki[6][5][8] | Rozmieszczenie geograficzne[6][5][8] | Podstawowe wymiary[6][8][a] | Status IUCN[14] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Aschizomys | Alticola lemminus | (G.S. Miller, 1899) | górzak syberyjski | gatunek monotypowy | endemit Rosji (na wschód od rzeki Lena i Gór Jabłonowych do Półwyspu Czukockiego) | DC: 8,8–12 cm DO: 1–2,8 cm MC: 21–39 g |
LC | |
| Aschizomys | ![]() |
Alticola macrotis | (Radde, 1862) | górzak wielkouchy | 3 podgatunki | góry Ałtaj i Sajany na wschód do jeziora Bajkał i zachodnie pasma Zabajkalu (Rosja, Mongolia i północno-zachodnia Chińska Republika Ludowa) | DC: 9,3–11,5 cm DO: 3,2–4,5 cm MC: 24–39 g |
LC |
| Alticola | Alticola argentatus | (Severtzov, 1879) | górzak srebrzysty | 7 podgatunków | góry Azji Środkowej (wschodni Kazachstan na południe do północnego Afganistanu i Kaszmiru, na wschód do zachodniej Chińskiej Republiki Ludowej) | DC: DC: 8,6–12 cm DO: 3,1–5,9 cm MC: 18–45 g[15] |
LC | |
| Alticola | Alticola parvidens | Schlitter & Setzer, 1973 | gatunek monotypowy | środkowy Afganistan (góry Hindukusz) i przyległy północno-zachodni Pakistan (prowincja Chajber Pasztunchwa)[16] | DC: 9,2–12,5 cm DO: 4–5,9 cm MC: 22–44 g[16] |
NE | ||
| Alticola | Alticola albicauda | (F.W. True, 1894) | górzak białoogonowy | gatunek monotypowy | znany z kilku okazów z Kaszmiru (północno-wschodni Pakistan i północno-zachodnie Indie) | DC: 10,1–10,8 cm DO: 2,8–3,2 cm MC: brak danych |
DD | |
| Alticola | Alticola montosus | (F.W. True, 1894) | górzak kaszmirski | gatunek monotypowy | znany tylko z kilku miejsc w północno-wschodnim Pakistanie i północno-zachodnich Indii | DC: 10,2–12,6 cm DO: 4,1–6,5 cm MC: brak danych |
VU | |
| Alticola | ![]() |
Alticola stoliczkanus | (Blanford, 1875) | górzak himalajski | 3 podgatunki | Himalaje i Wyżyna Tybetańska (północny Pakistan, północne Indie, Nepal, południowo-zachodnia Chińska Republika Ludowa i prawdopodobnie północny Bhutan) | DC: 9,3–12,7 cm DO: 1,3–2,7 cm MC: 21–50 g |
LC |
| Alticola | Alticola barakshin | Bannikov, 1947 | górzak ałtajski | gatunek monotypowy | góry Ałtaj w Rosji (Tuwa), Mongolii i Chińskiej Republice Ludowej (powiat Barkol i pobliskie obszary, północno-wschodni Sinciang) | DC: 9,5–12,5 cm DO: 1,5–3 cm MC: 28–63 g |
LC | |
| Alticola | Alticola strelzowi | (Kastschenko, 1899) | górzak płaskogłowy | 2 podgatunki | wschodni Kazachstan, Rosja (od północy do południowej Tuwy), zachodnia Mongolia i północno-zachodnia Chińska Republika Ludowa (Sinciang) | DC: 10,1–13,5 cm DO: 3,3–4,7 cm MC: 34–58 g |
LC | |
| Alticola | Alticola semicanus | (G.M. Allen, 1924) | górzak mongolski | 2 podgatunki | Rosja (skrajna południowa Tuwa), Mongolia i północno-wschodnia Chińska Republika Ludowa (Mongolia Wewnętrzna) | DC: 9,3–13,5 cm DO: 2–3,7 cm MC: 24–69 g |
LC | |
| Alticola | Alticola tuvinicus | Ognev, 1950 | górzak tuwański | gatunek monotypowy | południowa Rosja (Chakasja i Tuwa) oraz północno-zachodnia i północna Mongolia (Ałtaj, rozłącznie wokół jeziora Chubsuguł) | DC: 9,9–12,5 cm DO: 3,6–4,9 cm MC: 27–54 g |
LC | |
| Alticola | Alticola olchonensis | Litvinov, 1960 | górzak bajkalski | gatunek monotypowy | endemit Rosji (jezioro Bajkał (wyspy Olchon i Ogoj oraz przyległy ląd w Małym Morzu) | DC: 10,9–12,1 cm DO: 3,3–3,7 cm MC: 24–43 g |
EN | |
| Alticola | Alticola roylei | (J.E. Gray, 1842) | górzak stokowy | gatunek monotypowy | północno-zachodnie Indie (Himachal Pradesh i Uttarakhand) i zachodni Nepal | DC: 9,1–11,7 cm DO: 2,9–4,8 cm MC: brak danych |
NT | |
| Alticola | Alticola kohistanicus | Kryštufek & Shenbrot, 2022 | gatunek monotypowy | endemit północnego Pakistanu (góry między rzekami Gilgit a Indus)[17] | DC: 11,1 cm DO: 3,9 cm MC: 24 g[17] |
NE |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, NT – gatunek bliski zagrożenia, VU – gatunek narażony, EN – gatunek zagrożony, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Opisano również gatunek wymarły z obszaru dzisiejszej Chińskiej Republiki Ludowej[18]:
- Alticola simplicidentata Zheng Shaohua & Cai Baoquan, 1991
Uwagi
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
- 1 2 W.T. Blanford. On the Voles (Arvicola) of the Himalayas, Tibet, and Afghanistan. „The journal of the Asiatic Society of Bengal”. 50, s. 96, 1881. (ang.).
- ↑ G.S. Miller. Description of a new genus and species of microtine rodent from Siberia. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 50, s. 369, 1898. (ang.).
- ↑ N.F. Kastschenko. Stenocranius и Platycranius два новьіе пoдрoдa сибиpcкиxъ пoлeвoкъ. „Eжeгoднкъ Зooлoгичecкaгo Музeя Имлeрaтoркoй Акaдeміи Haукъ”. 6, s. 199, 1901. (ros.).
- 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 235. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 348. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 304–307. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Alticola. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-23].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 224. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 90.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 123.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 543.
- ↑ S.Yu. Bodrov, V.K. Vasiljeva, I.M. Okhlopkov, N.V. Mamayev, E.S. Zakharov, A.Yu. Oleinikov, E.A. Genelt-Yanovskiy & N.I. Abramson. Evolutionary history of mountain voles of the subgenus Aschizomys (Cricetidae, Rodentia), inferred from mitochondrial and nuclear markers. „Integrative Zoology”. 15 (3), s. 187–201, 2020. DOI: 10.1111/1749-4877.12415. (ang.).
- 1 2 N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-03]. (ang.).
- ↑ Taxonomy:Alticola – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-08-27]. (ang.).
- ↑ Kryštufek i Shenbrot 2022 ↓, s. 77–80.
- 1 2 Kryštufek i Shenbrot 2022 ↓, s. 82.
- 1 2 Kryštufek i Shenbrot 2022 ↓, s. 74.
- ↑ S. Zheng & B. Cai. Fossil Micromammals from the Donggou Section of Dongyaozitou, Yuxian County, Hebei Province. „Contributions to INQUA”. 13, s. 100–131, 1991.
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- B. Kryštufek & G. Shenbrot: Voles and Lemmings (Arvicolinae) of the Palaearctic Region. Maribor: University of Maribor Press, 2022, s. 1–449. ISBN 978-961-286-613-6. (ang.).

_(8610006796)_(cropped).jpg)