Głos pustyni

Głos pustyni
Ilustracja
Nora Ney (siedzi przed wejściem), Adam Brodzisz (stoi z lewej), Maria Bogda (stoi w środku) i Witold Conti w jednej ze scen filmu
Gatunek

dramat

Data premiery

1932

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

78 min

Reżyseria

Michał Waszyński

Scenariusz

Eugeniusz Bodo

Główne role

Nora Ney,
Maria Bogda,
Adam Brodzisz,
Eugeniusz Bodo

Muzyka

Henryk Wars

Zdjęcia

Seweryn Steinwurzel

Scenografia

Stefan Norris

Produkcja

Tadeusz Kallwejt,
Witold Dybowski
(kierownicy produkcji)

Głos pustyni – polski film przygodowy z 1932 roku. Ekranizacja powieści Ferdynanda Antoniego Ossendowskiego Sokół pustyni[1].

Po ogromnej popularności Syna szejka z 1926 roku, każda szanująca się kinematografia musiała mieć swą opowieść o szejku, pustyni, Beduinach i romantycznej miłości. Również polscy filmowcy podjęli to wyzwanie. Zdjęcia kręcono w Algierii.

Treść

Akcja toczy się w zachodniej Afryce. Młody polski wywiadowca, sierżant Milczek odkrywa na pustyni „Sokole Gniazdo” - kryjówkę szejka Abdullaha, groźnego rozbójnika, szerzącego postrach w okolicy. Jednak przez nieostrożność wpada w ręce bandytów. Życie ratuje mu piękna żona szejka - Dżemila, która zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Ona to umożliwia mu ucieczkę i wkrótce potem podąża za nim. Kiedy jednak widzi kochanka w towarzystwie obcej Europejki, jest przekonana o jego zdradzie. Wściekła wraca do męża i ostrzega go przed planowaną francuską ekspedycją, która wyrusza przeciw niemu. Bandyci urządzają zasadzkę.

Obsada

Przypisy

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.