Gabriel Jean Joseph Molitor
 | |
| Marszałek Francji | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   [1] | |
.svg.png){kind=small}
Gabriel Jean Joseph Molitor (ur. 7 marca 1770 w Hayange, Lotaryngia, zm. 28 lipca 1849 w Paryżu) – francuski generał, marszałek Francji i par Francji.
Molitor po wybuchu Rewolucji Francuskiej wstąpił jako dowódca do batalionu ochotników. Dowodził brygadą piechoty w wyprawie w 1793 pod zwierzchnictwem gen. Louisa Lazare'a Hoche'a pod Kaiserslautern i Weißenburg. Został poważnie ranny podczas ataku na twierdzę Festung Mainz (w Moguncji). W 1808 został hrabią Cesarstwa, a w 1809 otrzymał Krzyż Wielki Orderu Karola-Fryderyka. W 1810 został dowódcą 17 dywizji wojskowej w Amsterdamie. Po abdykacji Napoleona w kwietniu i restauracji Burbonów, został mianowany generalnym inspektorem piechoty i odznaczony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej. W czasie Stu Dni Napoleona dołączył do cesarza, otrzymał dowództwo nad dywizją oddziałów Gwardii Narodowej w V Korpusie Armii Renu. Napoleon przyznał mu tytuł para Francji, ale po drugiej abdykacji Napoleona Burbonowie pozbawili go tego tytułu. Początkowo zawieszony przez Burbonów, w ciągu kilku lat powrócił do czynnej służby 9 listopada 1823 roku został mianowany marszałkiem Francji[2]. W Nancy wzniesiono jego pomnik.
Przypisy
- ↑ Louis Paris: Dictionnaire des anoblissements, contenant l'indication des anoblissements, concessions, collations de titres, etc. accordés par Décrets on Ordonnances des Souverains de France 1804-1868. Paryż: Bachelin-Deflorenne, 1869, s. 85. (fr.).
- ↑ Generał Gabriel-Jean-Joseph Molitor
| Za Ludwika XVIII, 1816–1823 |
|
|---|---|
| Za Karola X, 1827–1830 |
|
