George Handy

George Handy

George Handy (1947)
Imię i nazwisko	George Joseph Hendleman
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1920 Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	8 stycznia 1997 Thompson
Instrumenty	fortepian
Gatunki	jazz
Zawód	muzyk
Powiązania	Boyd Raeburn
Zespoły
The Boyd Raeburn Orchestra Alvino Rey and His Orchestra

George Handy, właśc. George Joseph Hendleman (ur. 26 lipca 1938 w Nowym Jorku, zm 8 stycznia 1997 w Thompson)^[1] – amerykański aranżer, kompozytor i pianista jazzowy.

Jego ojciec był lekarzem^[2]. Matka natomiast była jego pierwszą nauczycielką gry na fortepianie^[1]. Później studiował w nowojorskiej Juilliard School i na New York University. Następnie przez krótki czas prywatnie studiował kompozycję u Aarona Coplanda, co – jak stwierdził – „żadnemu z nas nie dało nic dobrego”^[2].

Jako muzyk zawodowy pierwsze doświadczenia zdobywał na początku lat 40. w zespołach Raymonda Scotta, Jacka Teagardena, Lionela Hamptona i „Muggsy’ego” Spaniera^[2]. Renomę zyskał pracując w latach 1944–1946 w orkiestrze Boyda Raeburna. Dzięki swoim aranżacjom przekształcił ją z zespołu tanecznego w formację grającą tzw. jazz progresywny^[1]. Jego kompozycje Tonsillectomy i Dalvatore Sally oraz śpiewane przez Davida Allyna i Ginnie Powell standardy Body and Soul i Temptation w jego dysonansowych aranżacjach wzbudziły zarówno uznanie, jak kontrowersje^[1]. Jeszcze w listopadzie 1944 za namową wokalistki i aktorki Betty Hutton, z którą miał przelotny romans podczas wspólnego tournée, opuścił orkiestrę i wyjechał do Hollywood, by podjąć pracę w Paramount Pictures^[2]. Mimo nagranych płyt, dobrych zarobków i wejścia do grona „muzyków zauważalnych”, pobyt w Kalifornii go rozczarował^[2]. W czerwcu 1945 wrócił do big-bandu Raeburna i rozpoczął swój najbardziej twórczy okres. M.in. skomponował takie utwory jak Dalvatore Sally, Yerxa, Gray Suede, Special Maid, Hey Look I’m Dancing i Key F (Keef). Niestety wskutek nieporozumień z Raeburnem w lecie 1946 odszedł z orkiestry^[2].

Później aranżował muzykę dla dużych zespołów kierowanych przez Alvino Reya, Inę Ray Hutton, Buddy’ego Richa, Benny’ego Goodmana i Herbiego Fieldsa^[1][2]. Pracował również w studiach nagraniowych oraz sporadycznie prowadził własne zespoły. W latach 1956–1957 grał na fortepianie w grupie saksofonisty Zoota Simsa. Z czasem stał się muzykiem niemal zapomnianym. Przez ostatnie cztery dekady życia pracował również poza jazzem. W drugiej połowie lat 60. współpracował jako krytyk muzyczny z prestiżowym miesięcznikiem „DownBeat”^[1].

Zmarł wskutek niewydolności serca w Harris, dzielnicy miasta Thompson, w stanie Nowy Jork. Miał 76 lat. Pozostawił po sobie żonę – Flo oraz syna^[2].

• George Handy, allmusic.com
• George Handy Biography by Benjamin Bierman, benbierman.com

• George Handy – dyskografia