Getto w Uniejowie

Getto w Uniejowie – getto żydowskie utworzone podczas II wojny światowej przez okupantów w Uniejowie.

Około grudnia 1939 roku w Uniejowie utworzono Judenrat^[1]. W 1940 roku Żydów zmuszono do przeniesienia się na jedną ulicę w obrębie starego miasta, do czerwca 1941 roku było to getto otwarte^[2]. W czerwcu 1941 roku getto zostało zmniejszone, otoczono je także płotem. W czterech budynkach umieszczono 491 Żydów. W getcie panowały tragiczne warunki sanitarne, szerzyły się choroby oraz głód^[1].

Zdrowi mężczyźni byli wysyłani z getta do obozów pracy w okolicach Poznania. Getto zostało zlikwidowane 10 października 1941 roku, a jego więźniowie zostali przetransportowani do getta wiejskiego w Czachulcu. Uniejowscy Żydzi trafili głównie do wsi Dzierzbotki, miejsca w budynkach starczyło tylko dla kilku rodzin, reszta Żydów musiała koczować na polach^[1]. Żydzi z Uniejowa zginęli w obozie zagłady w Chełmnie nad Nerem podczas likwidacji getta w Kowalach Pańskich^[1]. Według innych źródeł Żydzi z Uniejowa mieli w październiku 1940 roku trafić do getta w Turku^[3].

• SamuelS. Fishman SamuelS., EvelynE. Zegenhagen EvelynE., Uniejów, [w:] MartinM. Dean, MelM. Hecker (red.), Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945, t. 2, Bloomington–Indianapolis: Indiana University Press, 2012 .