Giacomo Lanfredini
| Kardynał diakon | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 października 1680 |
| Data i miejsce śmierci |
16 maja 1741 |
| Biskup Osimo | |
| Okres sprawowania |
1734–1740 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
16 marca 1727 |
| Sakra biskupia |
4 kwietnia 1734 |
| Kreacja kardynalska |
24 marca 1734 |
| Kościół tytularny |
Santa Maria in Portico |
| Data konsekracji |
4 kwietnia 1734 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Tommaso Cervini |
Giacomo Lanfredini (ur. 26 października 1680 we Florencji, zm. 16 maja 1741 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 26 października 1680 roku we Florencji, jako syn Costanzy Sati. Studiował nauki prawne na Uniwersytecie Pizańskim, a następnie został kanonikiem kapituły katedralnej w rodzinnym mieście[1]. Praktykował prawo, prowadząc jednocześnie pobożne i surowe życie, będąc audytorem kilku kardynałów[1]. 16 marca 1727 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Został kanonistą Penitencjarii Apostolskiej, kanonikiem bazyliki watykańskiej i elektorem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej[1]. 24 marca 1734 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santa Maria in Portico[2]. 27 marca został wybrany biskupem Osimo, a osiem dni później przyjął sakrę[2]. Podczas posługi biskupiej wizytował parafie, odwiedzał chorych i rozdawał hojne jałmużny biednym[1]. W 1739 roku został prefektem Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów, a rok później zrezygnował z zarządzania diecezją[1]. Zmarł 16 maja 1741 roku w Rzymie[1].