Gioseffo Zarlino

Gioseffo Zarlino

Data i miejsce urodzenia	prawdop. 31 stycznia 1517 Chioggia
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	4 lutego 1590 Wenecja
Gatunki	muzyka poważna, muzyka renesansowa
Zawód	kompozytor, teoretyk muzyki

Gioseffo Zarlino (ur. prawdop. 31 stycznia 1517 w Chioggii, zm. 4 lutego 1590 w Wenecji)^[1]  – włoski kompozytor i teoretyk muzyki okresu renesansu.

Jego Le istitutioni harmoniche (1558) jest jednym z najważniejszych dzieł z teorii muzyki^[1] , a cała twórczość literacka jest podstawą do uznawania go za jednego z najwybitniejszych nowożytnych teoretyków muzyki^[2]. Dokonał nowej klasyfikacji konsonansów i dysonansów. Wypracowane przez niego, na podstawie nauk Adriana Willaerta, zasady kontrapunktu zostały zaadaptowane przez innego włoskiego teoretyka muzyki, Orazia Tigriniego oraz później, przez ucznia Zarlina, Giovanniego Artusiego^[1] . Zarlino jako pierwszy opisał i matematycznie uzasadnił budowę dwóch typów trójdźwięków, które nazwał „żywymi i radosnymi” oraz „smutnymi lub tęsknymi”. Koncepcja ta doprowadziła Hugona Riemanna do błędnych wniosków, jakoby Zarlino był prekursorem systemu dźwiękowego dur-moll^[2].

• Claude V. Palisca: Zarlino, Gioseffo [Gioseffe]. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. Z. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).

• Gioseffo Zarlino – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project