Gorzyno

Gorzyno
wieś
Ilustracja
Pałac
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

słupski

Gmina

Główczyce

Liczba ludności (2018)

338[1]

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

76-220[2]

Tablice rejestracyjne

GSL

SIMC

0744440

Położenie na mapie gminy Główczyce
Mapa konturowa gminy Główczyce, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Gorzyno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Gorzyno”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Gorzyno”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Gorzyno”
Ziemia54°33′19″N 17°29′43″E/54,555278 17,495278[3]

Gorzyno (kaszb. Gòrzëno lub też Górzno[4], niem. Gohren[4]) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Nazwa

Nazwa miejscowości ma pochodzenie słowiańskie i charakter topograficzny. Powstała przez dodanie do nazwy pospolitej góra formantu -no[5]. Friedrich Lorentz odnotował formę nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Gʉ̀ɵřänɵ wraz z nazwami mieszkańców, zarówno z pominiętym formantem -än-: Gʉ̀ɵřȯu̯n, Gʉ̀ɵřȯu̯nkă „gorzynianin, gorzynianka”, jak i w postaci pełnej: Gʉ̀ɵřäńȯu̯n, Gʉ̀ɵřäńȯu̯nkă „ts.”[6]. Niemiecka nazwa Gohren jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[5]. Polska nazwa Gorzyno w miejsce spodziewanych *Górzno, *Górzyno jest wynikiem błędnej resubstytucji nazwy niemieckiej[5].

Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Gòrzëno[7].

Historia

Od XV wieku wieś jest wymieniana w dokumentach, jako lenno Stojentinów. W 1590 zamieszkiwało ją 26 chłopów

W 1753 we wsi osiadł Georg Heinrich von Wobeser, który wybudował pałac i folwark. Od 1839 wieś jest w majątku rodziny von Below.

W 1871 wieś liczyła 77 gospodarstw, zamieszkiwana była przez 515 mieszkańców[8].

Zabytki

  • Eklektyczny pałac w formie zameczku z pierwszej połowy XIX w. z okrągłą wieżą, dawniej własność rodziny von Below[9]. Dwuskrzydłowy, przesłonięty ścianą parku. Kryty łamanymi dachami, w części południowej dwukondygnacyjny, a w zachodniej trzykondygnacyjny. Posiada faliste szczyty i cylindryczną wieżę nakrytą hełmem dzwonowym, a także frontowy ryzalit z podcieniem[10].

Przypisy

  1. ↑ Gmina w liczbach [online], www.glowczyce.dt.pl [dostęp 2023-11-18] (pol.).
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 326 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 35221
  4. 1 2 Friedrich Lorentz, Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem, Instytut Zachodnio-Słowiański przy Uniwersytecie Poznańskim, 1923, s. 135.
  5. 1 2 3 Witold Iwicki, Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 44.
  6. ↑ Friedrich Lorentz, Slovinzisches Wörterbuch: zweiter Teil: P-Z : Orts- und Personennamen. Nachträge, Unsichere Wörter, Sankt Petersburg: Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, 1912, s. 1479.
  7. ↑ Felicja Baska-Borzyszkowska i inni, Polsko-kaszubski słownik nazw miejscowych, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 2017, s. 205, ISBN 978-83-62137-50-3.
  8. ↑ Tomasz Urbaniak: Górzyno-powiat słupski. 2006-11-09. [dostęp 2010-09-09]. (pol.).
  9. ↑ Gorzyno
  10. ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 230, ISBN 978-83-7495-133-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.