Gródek (obwód chmielnicki)

Gródek
Городок
Ilustracja
Gródek, zalew na rzece Smotrycz
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Rejon

chmielnicki

Hromada

Gródek

Powierzchnia

29,569 km²

Populacja (2019)
• liczba ludności


16 046[1]

Nr kierunkowy

+380-3851

Kod pocztowy

32000-32007

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Gródek”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Gródek”
Ziemia49°10′N 26°34′E/49,166667 26,566667
Strona internetowa

Gródek, także Gródek Podolski[2] lub Gródek Bedrychowski[3] (ukr. Городок, Horodok) – miasto na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie chmielnickim, w hromadzie Gródek, nad rzeką Smotrycz. Do 2020 siedziba rejonu gródeckiego.

W mieście stacja kolejowa Wiktorija[4][5].

Opis

Miejscowość została założona w 1362 roku. W 1496 rodzina Świrczów erygowała w Gródku świątynię łacińską[3]. W 1542 roku, zgodnie z rejestrem poborowym, połowa Gródka należała do Herburtów[3]. W 1583 roku wojewoda Mikołaj Herburt ufundował w Gródku kościół katolicki[3]. Po wyzwoleniu Podola spod okupacji tureckiej kościół ten poświęcono na nowo pod wezwaniem św. Stanisława biskupa i Najświętszej Marii Panny[3].

Do 1795 w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Na mocy umowy między II RP a państwem radzieckim między innymi Gródek Podolski popadł pod władzę bolszewików i ich państwa. Organizatorem obrony ludności po traktacie ryskim był Michał Dobrowolski[6].

Podczas okupacji hitlerowskiej, w październiku 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1000 osób. 16 stycznia 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na miejscu a część wywieziono do getta w Jarmolińcach[7].

Administratorem parafii przez pewien czas był tam Jan Olszański. Od kilkunastu lat Gródek utrzymuje partnerskie kontakty w Sochaczewem, miastem w woj. mazowieckim.

Status miasta posiada od 1957 roku[4][5].

W 1970 liczyło 15 tys. mieszkańców[4], w 1989 liczyło 17 686[5][8], a w 2013 – 16 671 mieszkańców[9].

Zabytki

  • kościół pw. św. Anny z 1732 roku, w dzielnicy Stare Miasto, w pobliżu zamku. Zbudował go przy wsparciu wiernych ksiądz Jan Molędziński. Kościołem opiekowali się franciszkanie z Kamieńca Podolskiego. W pobliżu znajdował się cmentarz z dzwonnicą[10]. Zamknięty w 1866 roku na polecenie Rosjan. W 1900 roku władze rosyjskie przekazały budynek prawosławnym, którzy jednak nie podjęli w nim żadnych prac. W 1917 roku katolicy wysłali petycję do Petersburga z prośbą o zwrot kościoła, na co wyrażono zgodę. Kościół został zburzony przez Związek Wojujących Bezbożników po 1930 roku[3].
  • dzwonnica kościoła św. Anny, zburzona wraz z kościołem
  • Kościół św. Stanisława z lat 1776–1779, proj. Fryderyk Gisges. W 1783 roku dobudowano dwie kaplice[3]. W 1914 roku wydano zgodę na rozbudowę kościoła. W latach 30.XX wieku kościół został zburzony przez bolszewików[3].
  • cerkiew św. Aleksandra Newskiego z 1841 r., zburzona z rozkazu J. Stalina w 1934 r.[11]
  • zamek[12]
  • wały miejskie z XVII wieku
  • klasztor szarytek (Sióstr Miłosierdzia) z 1779 roku w stylu późnobarokowym, ufundowany przez Jana Jakuba Zamoyskiego. Przebudowany na Instytut Teologii Katolickiej.
  • klasztor franciszkanów z 1762 roku, murowany, parterowy. Zbudowany przy kościele św. Anny. Konwent skasowali Rosjanie w 1866 roku. Budynek zburzono około 1900 roku[3].
inne obiekty

Urodzeni

Związani

Miasta partnerskie

Przypisy

  1. ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019, s. 73.
  2. ↑ Zygmunt Ostrowski, Spotkania na Kresach, Gródek Podolski Jagiellońska Bibliotek Cyfrowa.
  3. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Serhij Jurczenka, Późnobarokowe świątynie Gródka Bedrychowskiego [w] Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej, Kraków, 2003, nr 5, s. 99–112. [dostęp 2016-12-15].
  4. 1 2 3 Городок // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 7. М., «Советская энциклопедия», 1972.
  5. 1 2 3 Городок // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., „Советская энциклопедия”, 1991. стр. 326.
  6. ↑ Marek A. Koprowski Pod walcem bolszewickich represji.
  7. ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1360.
  8. ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  9. ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  10. ↑ Serhij Jurczenka, Późnobarokowe świątynie Gródka Bedrychowskiego, [w:] Jan K. Ostrowski, Andrzej Betlej, Piotr Krasny (red.), Sztuka kresów wschodnich, t. 5, Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Koło Naukowe Studentów Historii Sztuki UJ w Krakowie, Impuls: Text, 1994, s. 99–112, ISBN 978-83-85543-51-0 [dostęp 2025-01-14] (pol.).
  11. ↑ Андрій Савченко: Храм Святого Онуфрія. nashgorodok.km.ua, 16 lipca 2013. [dostęp 2020-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-24)]. (ukr.).
  12. ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II. Warszawa: 1880-1902, s. 818–819.

Bibliografia

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II, Warszawa, 1880–1902, s. 818–819.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.