Zamek w Gródku (obwód chmielnicki)
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Kolejni właściciele |
Mikołaj Herburt, Jan Swiercz, Jan Zamoyski[1], Minszech[1], Gejsmar |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°10′N 26°34′E/49,166667 26,566667 | |
Zamek w Gródku – budowla obronna wzniesiona nad rzeką Smotrycz.
Historia
Zamek powstał ponieważ wystąpiła konieczność umocnienia Gródka. Z tego powodu król Polski Zygmunt I Stary w liście do braci Mikołaja Herburta i Jana Swiercza nadał im przywilej pobierania cła. Zamek w Gródku musiał być zapewne silnie umocniony, ponieważ król nazwał go fortecą[1].
W roku 1653 zamek został zdobyty przez kozaków Chmielnickiego, którzy nie oszczędzili szlachty ni pospólstwa. Jednak bogate łupy zatrzymały hordę, która 20 czerwca pod zamkiem wbrew Chmielnickiemu demokratycznie postanowiła powertatysia nazad i za Lachamy ne hnatysia i wracać z Podola na Ukrainę. Istnieje sąd, że ten ruch uniemożliwił Chmielnickiemu stworzenie narodowego państwa ukraińskiego.
Dwór
W XIX w. ruiny dawnego zamku przebudowane zostały przez barona Geismara, generała wojsk rosyjskich, na wygodny[1] piętrowy, a po bokach parterowy dwór klasycystycznym, istniejący do okresu międzywojennego[2].
Przypisy
- 1 2 3 4 Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II. Warszawa: 1880-1902, s. 818-19.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 93-95, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).