Stara Skwarzawa
 Cerkiew w Starej Skwarzawie | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
3252 | ||||
| Kod pocztowy |
80354 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 50°02′19″N 23°56′41″E/50,038611 23,944722 | |||||
Stara Skwarzawa (ukr. Стара Скварява, daw. Skwarzawa Stara) – wieś na Ukrainie, w rejonie żółkiewskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy około 1100 mieszkańców.
W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Mokrotyn w powiecie żółkiewski w woj. lwowskim[1].
W kwietniu i maju 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 63 Polaków, grabiąc i paląc polskie gospodarstwa[2].
Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
- mały murowany dwór wybudowany w 1807 r. przez Józefa Bołoz Antoniewicza. Obiekt otaczał park[3].
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 557
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1138, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 563-567, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
Linki zewnętrzne
- Skwarzawa (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 742.