Granat RG-42

RG-42

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Przeznaczenie	granat zaczepny
Lata produkcji	1942 – poł. lat 50.
Dane techniczne
Masa	400 g (uzbrojony)[1]
Materiał wybuchowy	120 g[1]
Typ zapalnika	UZRGM
Opóźnienie	3,2–4 s[1]
Zasięg rzutu	30–40 m[1]
Promień rażenia	15–20 m[1]
Użytkownicy
ZSRR, armie państw Układu Warszawskiego, w tym Polska

RG-42 – granat ręczny odłamkowy (zaczepny) konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej^[1].

Był on w uzbrojeniu Armii Czerwonej w czasie wojny i w okresie powojennym. Po wojnie znalazł szerokie zastosowanie w armiach Układu Warszawskiego, a także krajach „trzeciego świata”. Od 1948 roku był produkowany także w Polsce^[2]. Obecnie nie jest już produkowany i jest wycofywany z uzbrojenia^[3].

Granat składa się z korpusu w kształcie cylindra, ładunku kruszącego i zapalnika czasowego UZRGM (Uniwersalny Zapalnik Ręcznych Granatów – Modernizowany)^[1]. W korpusie granatu umieszczono 3 warstwową naciętą taśmę odłamkową^[1]. Zapalnik jest uzbrajany w chwili rzutu i powoduje wybuch po 3,2-4 sek^[1].

Podczas wyciągania zawleczki iglica nie zostaje zwolniona, gdyż położenie dźwigni spustowej nie ulega zmianie i widełki dźwigni spustowej nadal mieszczą się w rowku pierścieniowym na iglicy, utrzymując ją w górnym położeniu (dźwignię w położeniu wyjściowym przytrzymują palce ręki wykonującej rzut). W momencie rzutu dźwignia spustowa zostaje zwolniona od nacisku palców, i tym samym zwalniana jest iglica. Iglica pod wpływem działania sprężyny uderza grotem w spłonkę zapalającą i powoduje jej działanie. Płomień spłonki zapala opóźniacz i po 3,2 – 4 sek. dochodzi do spłonki pobudzającej. Działanie spłonki pobudzającej wywołuje wybuch ładunku kruszącego, co powoduje rozerwanie się granatu na drobne odłamki rozlatujące się na wszystkie strony.

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 192. ISBN 83-86028-01-7.