Granecznik

Granecznik
przysiółek
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

kościański

Gmina

Kościan

Liczba ludności (2005)

37

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

64-000[1]

Tablice rejestracyjne

PKS

SIMC

0371529

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kościan
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kościan, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Granecznik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Granecznik”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Granecznik”
Położenie na mapie powiatu kościańskiego
Mapa konturowa powiatu kościańskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Granecznik”
Ziemia52°01′30″N 16°46′43″E/52,025000 16,778611[2]

Granecznik, dawniej Granicznik[3] – przysiółek w Polsce, położony w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan[4].

Wieś leży na terenie Parku Krajobrazowego im. gen. Dezyderego Chłapowskiego[5].

W latach 80. XIX w. na terenie Granecznika znajdował się jeden dom zamieszkany przez 25 osób[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego[5].

W pobliżu przysiółka przebiega czarny znakowany szlak pieszy z Krzana przez Kościan do Rąbinia[5].

Folwark

Folwark był wzmiankowany od 1722 r. i należał do majątku Choryń.

Zespół folwarczny położony jest przy bocznej drodze prowadzącej z Choryni do Kopaszewa. Pod koniec XIX w. podwórze folwarku miało kształt prostokąta. Przy drodze prowadzącej do Katarzynina usytuowana była cegielnia a naprzeciwko niej staw. Folwark pod koniec XIX w. składał się ze stodoły, budynków gospodarczych, domu mieszkalnego, owczarni, stajni oraz stodoły.

Dom pracowników folwarcznych zbudowany został z cegły, szczyty wykonane zostały z muru pruskiego. Dom parterowy z użytkowym poddaszem, pokryty dwuspadowym dachem, boczne skrzydła nakryte dachami naczółkowymi, pokrytymi dachówką. Elewacja frontowa bocznych skrzydeł wykonana z muru pruskiego.

Stodoła – budynek na planie prostokąta z dwoma sąsiadującymi klepiskami, murowany z cegły, nakryty dachem dwuspadowym pokrytym dachówką. Szczyty stodoły zakończone drobnym fryzem schodkowym.

Po 1945 owczarnie zamieniono na obory, w 1978 zostały zburzone. Zniszczono także stajnie. Do dnia dzisiejszego zachowały się tylko domy pracowników folwarcznych, stodoła oraz dwa budynki gospodarcze pracowników.

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 337 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 37844
  3. 1 2 Granicznik, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 795.
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 605, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-07-05].
  5. 1 2 3 Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.

Bibliografia

  • Dawne Budownictwo Folwarczne – Majątki Wielkopolskie. T. V – Powiat Kościański.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.