Grzywonóżka syryjska
| Chaetopelma altugkadirorum | |
| Gallon, Gabriel et Tansley, 2012 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Ischnocolinae |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
grzywonóżka syryjska |
Grzywonóżka syryjska[1] (Chaetopelma altugkadirorum) – gatunek pająka z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Występuje w Turcji i Syrii.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2012 roku przez Richarda C. Gallona, Raya Gabriela i Guya Tansleya[2][3]. Opisu dokonano na podstawie parki odłowionej w 2009 roku w Yayladaği w tureckiej prowincji Hatay. Epitet gatunkowy nadano na cześć Kadira Buğaça Kunta i Altuğa Kiziltuğa, którzy brali udział w pozyskaniu materiału typowego. Jako bliskiego krewnego tego gatunku wskazuje się grzywonóżkę oliwkową (Ch. olivaceum)[3].
Morfologia
Sporych rozmiarów przedstawiciel rodzaju. Holotypowy samiec miał ciało długości 31 mm, karapaks długości 13 mm i szerokości 11,4 mm oraz opistosomę (odwłok) długości 13,8 mm i szerokości 9,4 mm. Paratypowa samica miała ciało długości 41 mm, karapaks długości 15,8 mm i szerokości 14,7 mm oraz opistosomę długości 19,1 mm i szerokości 12,8 mm. Karapaks jest różowawobrązowy, wełniście owłosiony u samca i mniej wełniście u samicy. Odnóża, szczękoczułki i nogogłaszczki są szarawobrązowe z jasnym owłosieniem. Opistosoma jest ciemnobrązowa i jasno, długo, wełniście owłosiona[3]. Część głowowa karapaksu jest słabo wyniesiona[4][3]. Oczy pary przednio-bocznej leżą bardziej z przodu niż pary przednio-środkowej, a oczy pary tylno-bocznej bardziej z tyłu lub na równi z oczami pary tylno-środkowej[4]. Jamki karapaksu są głębokie i poprzeczne[3]. Szczękoczułki pozbawione są rastellum[4]. Warga dolna ma u samca 55, a u samicy 73 kuspule. Szczęki mają u samca około 230, a u samicy około 220 kuspuli. Sternum ma trzy pary owalnych sigilli, z których pierwszej pary są mniejsze i położone przykrawędziowo, a drugiej i trzeciej pary większe i oddalone od krawędzi. Stopy zwieńczone są bezzębnymi pazurkami górnymi i parzystymi przypazurkowymi kępkami włosków. Trichobotria maczugowate ograniczone są na stopach do U-kształtnych rzędów w częściach wierzchołkowych[3]. Nogogłaszczki samca mają bulbus z jajowatym w zarysie, gładkopowierzchniowym tegulum i co najmniej trzykrotnie od niego dłuższym, pozbawionym kilów, półokrągłym w przekroju embolusem. Genitalia samicy cechuje spermateka złożona z dwóch długich, nitkowatych, rozbieżnie zakrzywionych zbiorników o jednopłatowym wierzchołku[5].
Ekologia i występowanie
Pająk palearktyczny, zamieszkujący Syrię i turecką prowincję Hatay na wschodzie regionu śródziemnomorskiego[2]. Zamieszkuje rzadkie, nasłonecznione lasy sosnowe. Żyje w sięgających do 50 cm głębokości norach i gęstych oprzędach, skonstruowanych przy butwiejących pniakach sosnowych i pod kamieniami[3].
Przypisy
- ↑ Dominik Szymański i inni, Ptasznikowate (Theraphosidae). Etymologia nazw naukowych i propozycja nazw zwyczajowych, Kraków: Ridero, 14 marca 2025, s. 67, ISBN 978-83-8414-021-5 (pol.).
- 1 2 Gen. Chaetopelma Ausserer, 1871. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-07-24].
- 1 2 3 4 5 6 7 Richard C. Gallon, Ray Gabriel, Guy Tansley. A new Chaetopelma species from the eastern Mediterranean (Araneae, Theraphosidae, Ischnocolinae). „Journal of the British Tarantula Society”. 27 (4), s. 128-139, 2012.
- 1 2 3 Jose Paulo Leite Guadanucci, Richard C. Gallon. A revision of the spider genera Chaetopelma Ausserer 1871 and Nesiergus Simon 1903 (Araneae, Theraphosidae, Ischnocolinae). „Zootaxa”. 1753, s. 34-48, 2008. DOI: 10.11646/zootaxa.1753.1.2.
- ↑ Maria Chatzaki, Marjan Komnenov. Description of a new Chaetopelma (Araneae, Theraphosidae) species from Crete and a re-description of Macrothele cretica Kulczyński, 1903 (Araneae, Macrothelidae). „Zootaxa”. 4544 (2), s. 269-284, 2019. DOI: 10.11646/zootaxa.4544.2.7.