Haczek
| Ǎ | ǎ |
| Č | č |
| Ď | ď |
| Ě | ě |
| Ǧ | ǧ |
| Ȟ | ȟ |
| Ǐ | ǐ |
| Ǩ | ǩ |
| Ľ | ľ |
| Ň | ň |
| Ǒ | ǒ |
| Ř | ř |
| Š | š |
| Ť | ť |
| Ǔ | ǔ |
| X̌ | x̌ |
| Ž | ž |
| Ǯ | ǯ |
Haczek (karon, odwrócony cyrkumfleks[1], odwrócony daszek[1][2]) – symbol diakrytyczny używany do spółgłosek i samogłosek. Jest skierowany w tę samą stronę, co brewis, ale ma kształt akcentu przeciągłego (cyrkumfleks).
Występowanie
Haczka używa się w różnych językach:
- słowiańskich:
- czeskim (pod nazwą háček) i słowackim (mäkčeň lub pot. háčik); stosuje się go tam do liter: Č, Ď, Dž, Ň, Š, Ť i Ž, a dodatkowo w czeskim do Ě i Ř, zaś w słowackim do Ľ
- litery Č, Dž, Š i Ž są używane także w językach krajów dawnej Jugosławii (w języku słoweńskim strešica, w serbsko-chorwackim wraz z jego współczesnymi kontynuantami nazywana kvaka albo kvačica), ale Dž jako oddzielna litera występuje tylko w języku serbsko-chorwackim
- bałtyckich – litewskim i łotewskim
- w języku chińskim służy do oznaczania tonu
- w językach ugrofińskich ma różne zastosowanie
Kodowanie
W Unikodzie haczek występuje w wersjach:
| Znak | Unikod | Kod HTML | Nazwa unikodowa | Nazwa polska |
|---|---|---|---|---|
| ˇ | U+02C7 | ˇ lub ˇ | CARON | haczek |
| ̌ | U+030C | ̌ lub ̌ | COMBINING CARON | haczek dostawny |
Przypisy
- 1 2 Robert Bringhurst: Elementarz stylu w typografii. Dorota Dziewońska (tłum.). Kraków: Design Plus, 2007, s. 337–338. ISBN 978-83-923835-0-5.
- ↑ James Felici: Kompletny przewodnik po typografii. Zasady doskonałego składania tekstu. Marcin Kotwicki, Paweł Biłda (tłum.). Gdańsk: Słowo/Obraz, 2006, s. 290. ISBN 978-83-89945-15-0.