Hans Weidel

Hans Weidel

SS-Oberscharführer
Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1903 Prudnik
Data i miejsce śmierci	19 września 1985 Verl
Przebieg służby
Lata służby	1933–1945
Formacja	Schutzstaffel
Stanowiska	wyższy sędzia sztabowy w Warszawie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	adwokat

Hans Weidel (ur. 19 lipca 1903 w Prudniku, zm. 19 września 1985 w Verl) – niemiecki prawnik, działacz nazistowski, sędzia wojskowy.

Urodził się 19 lipca 1903 w Prudniku (wówczas Neustadt in Oberschlesien) na Górnym Śląsku^[1]. Studiował prawo w Monachium i we Wrocławiu^[2]. W 1923 wstąpił do NSDAP^[3]. W lipcu tego samego roku został asesorem sądowym w Głubczycach. Wkrótce został przyjęty do grona adwokatów. Od stycznia 1933 był członkiem SS. W marcu 1933 został radnym z listy NSDAP w Głubczycach^[4]. Został Oberscharführerem w dywizji SS w Opolu. Ponadto był członkiem Luftschutzbund, Bund Deutscher Osten, Reichskolonialbund, NS-Reichskriegerbund, NS-Volkswohlfahrt i branżowej organizacji prawniczej Nationalsozialistischer Rechtswahrerbund^[5][3].

Bezskutecznie ubiegał się o wakujące stanowisko landrata (starosty) w Prudniku (ówczesny powiat Neustadt O.S.) z rekomendacją nazistowskich osobowości w lutym 1937^[5]. Otworzył kancelarię adwokacką w pobliżu ratusza w Prudniku^[4]. Kupił udziały w browarze i nieczynnej cementowni, gdzie urządził mieszkania i wynajmował magazyny^[5].

Po rozpoczęciu II wojny światowej został wcielony do wojska^[3]. W marcu 1941 odbył w Warszawie szkolenie na sędziego wojskowego. Od lipca 1941 był sędzią sądu polowego przy komendanturze warszawskiej, następnie został mianowany sędzią sądu wojennego^[5]. 12 października 1944 Adolf Hitler mianował go wyższym sędzią sztabowym, a mianowanie zatwierdzono w głównej kwaterze führera^[3][6]. Był odpowiedzialny za skazywanie przeciwników III Rzeszy^[7].

W maju 1945 zamieszkał z rodziną w Gütersloh w Westfalii^[5]. W listopadzie 1948 trybunał w Bielefeld wszczął przeciwko Weidlowi postępowanie o „członkostwo w organizacji uznanej za przestępczą”^[2]. Weidel w piśmie do prokuratora Wagnera twierdził, że politycznie był „tylko nieznacznie aktywny”, i że członkiem NSDAP i SS został dopiero wiosną 1933. W rzeczywistości członkiem tych formacji został przed dojściem Hitlera do władzy, a w okresie nazistowskim deklarował lojalność wobec NSDAP: „Jeszcze przed wyborami we wrześniu 1930 r. i nieprzerwanie po nich głosowałem na narodowych socjalistów i zawsze aktywnie wspierałem ten ruch w propagandzie wyborczej”. Na przesłuchaniu w 1948 Weidel zaprzeczał, że wiedział o prześladowaniu ludności żydowskiej przez władze nazistowskie i o zbrodniach popełnionych przez SS^[5], czym przekonał prokuratora do umorzenia postępowania^[4].

Otworzył praktykę adwokacką w Gütersloh^[4]. Został przewodniczącym oddziału okręgowego Związku Wypędzonych, ubiegając się o odszkodowanie za swój majątek pozostawiony na Górnym Śląsku. W latach 70. XX wieku historią Weidla interesowały się Państwowy Urząd Śledczy w Düsseldorfie i CID w Hamburgu, jednak próby ścigania karnego nie przyniosły rezultatów i nie postawiono mu zarzutów^[5][3].

Ożenił się w październiku 1936^[5] z Lucie Plümpe – nauczycielką żeńskiej klasy szkoły rolniczej w Prudniku^[8], która również należała do NSDAP^[5]. Jego wnuczką jest Alice Weidel, współprzewodnicząca skrajnie prawicowej partii Alternatywa dla Niemiec^[2].