Haploglossa gentilis

	Haploglossa gentilis
	(Märkel, 1845)
	; Ryc. aut. Jakobsona
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	rydzenice
Plemię	Oxypodini
Podplemię	Oxypodina
Rodzaj	rydzeniczka
Gatunek	Haploglossa gentilis
Synonimy
	Aleochara gentilis Märkel, 1844; Microglossa gentilis (Märkel, 1844); Microglossa gentilis f. fuliginosa Letzner, 1871; Microglotta longicornis Thomson, 1868;
	Aleochara gentilis Märkel, 1844; Microglossa gentilis (Märkel, 1844); Microglossa gentilis f. fuliginosa Letzner, 1871; Microglotta longicornis Thomson, 1868;

Haploglossa gentilis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1845 roku przez Johanna Christiana Friedricha Märkela pod nazwą Aleochara gentilis^[1].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 3 do 4 mm. Głowa jest czarna, błyszcząca, niezbyt gęsto punktowana. Czułki są czarne z rdzawoczerwonymi członami pierwszym i ostatnim; środkowe człony są poprzeczne. Głaszczki szczękowe budują cztery człony, z których ostatni jest wrzecionowaty i pozbawiony modyfikacji. Wargę dolną cechuje niewykrojony na szczycie języczek. Przedplecze jest szersze od głowy, poprzeczne, najszersze za środkiem długości i znacznie silniej ku przodowi niż ku tyłowi zwężone, czarne, błyszczące, o drobnych punktach rozstawionych na odległości równe co najmniej dwukrotności ich średnic. Pokrywy są czarne z dużą, czerwoną plamą w kącie przyszwowym, nieraz tak rozległą, że tylko nasada i boczne krawędzie pokryw zachowują czarną barwę tła. Punktowanie na pokrywach jest drobne i gęste. Kolor odnóży jest rdzawoczerwony. Stopy mają wysmukloną formę. Czarny odwłok ma zasadniczo równoległe brzegi boczne, a jego powierzchnia jest przynajmniej na przedzie gęsto punktowana^[2].

Ekologia i występowanie

Owad ten jest nidikolem i zamieszkuje dziuple w murszejących drzewach liściastych, chętnie w towarzystwie gryzoni i sów^[3].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy i Rumunii^[1]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek narażony na wymarcie (VU)^[4].

Przypisy

1 2 M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 472-473.
↑ Arved Lompe: Gattung Haploglossa Kr. (Microglotta Kr.). [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-12-12].
↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.
↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[cpc-1] 1 2 M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 472-473.

[ke-2] Arved Lompe: Gattung Haploglossa Kr. (Microglotta Kr.). [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-12-12].

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.

[Farkacetal-4] Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[1]

[2]

[3]

[4]