Haploglossa nidicola

Haploglossa nidicola – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1853 roku przez Léona Fairmaire’a pod nazwą Aleochara nidicola^[1].

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 2,5 do 3,2 mm. Ubarwienie ma czarniawoczerwone do czarniawego, czasem z rudym odcieniem na pokrywach od barków po kąt przyszwowy. Powierzchnia głowy i przedplecza jest punktowana silnie i gęsto, a przestrzenie międzypunktowe są przynajmniej częściowo szagrynowane. Znacznie krótsze niz głowa i przedplecze razem wzięte czułki mają poprzeczne człony środkowe, a człony drugi i trzeci są jednakowych długości. Głaszczki szczękowe budują cztery człony, z których ostatni jest wrzecionowaty i pozbawiony modyfikacji. Wargę dolną cechuje niewykrojony na szczycie języczek. Zarys przedplecza jest szerszy niż dłuższy, mocniej poprzeczny niż u rydzeniczki gniazdowej i H. bernhaueri, najszerszy za środkiem długości i silniej niż u H. bernhaueri ku przodowi zwężony. Punktowanie przedplecza jest lżejsze i gęściej rozmieszczone niż u rydzeniczki gniazdowej. Odległości między punktami są zawsze mniejsze niż ich średnice. Pokrywy punktowane są drobniej niż głowa. Stopy mają wysmukloną formę. Odwłok ma zasadniczo równoległe brzegi boczne, a jego powierzchnia jest przynajmniej na przedzie gęsto punktowana^[2].

Owad ten jest nidikolem. Zasiedla gniazda brzegówki, a jesienią znajdywany jest także w ich okolicach, w piasku i roślinności u skarp i stromych stoków^[3].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Grecji oraz europejskiej części Rosji^[1]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek zagrożony wymarciem (EN)^[4].