Hemitrichapion (Dimesomyops)
| Hemitrichapion (Dimesomyops) | |
| Alonso-Zarazaga, 1990 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Apioninae |
| Nadplemię |
Apionitae |
| Plemię |
Apionini/Oxystomatini |
| Podplemię |
Oxystomatina |
| Rodzaj | |
| Podrodzaj |
Hemitrichapion (Dimesomyops) |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Apion pavidum Germar, 1817 | |
Hemitrichapion (Dimesomyops) – podrodzaj chrząszczy z rodziny pędrusiowatych i podrodziny Apioninae. Obejmuje trzy opisane gatunki.
Morfologia
Ciało porośnięte jest włoskami (włosowatymi łuskami), które to tworzą silne zagęszczenia (łatki) pod oczami, na przedpiersiu, przednich biodrach, ale jedynie nieznaczne zagęszczenia na mezopleurach, bokach śródpiersia, metapleurach i bokach zapiersia[1].
Głowa ma punktowanie na ciemieniu nie sięgające dalej niż połowa długości oczu. Ryjek ma część przednią u samicy w całości, a u samca w wierzchołkowej połowie niewyraźnie punktowaną, połyskującą i praktycznie nagą. U samca w widoku grzbietowym przednia część ryjka ma boki wklęśnięte i przy szczycie jest rozszerzona. Rowki na spodzie ryjka są częściowo porośnięte łuskami[1].
Na przedpleczu wszystkie włoski skierowane są dośrodkowo. Pokrywy są podługowato-owalne i najszersze w połowie. Odnóża samca odznaczają się obecnością cierniowatych wypustek (mucro) na goleniach środkowej pary. Stopy mają płaty członu trzeciego zwyczajnie wykształcone, nieskrócone[1].
Szew pomiędzy pierwszym i drugim spośród widocznych sternitów odwłoka może być na całej długości wgłębiony lub tylko delikatnie zaznaczony. U samca na pierwszym sternicie występuje pośrodkowy guzek. Samcze pygidium ma listewkę krawędzi wierzchołkowej pośrodku lekko falistą. Genitalia samca cechuje tegmen o średnio wydłużonych płatach parameroidalnych rozdzielonych pośrodkowym wcięciem sięgającym poza poziom wierzchołkowych krawędzi okienek. Środkowy płat edeagusa (prącie) ma wierzchołek w widoku bocznym rozdęty lub odgięty, a w widoku grzbietowym rozszerzony. W wierzchołkowej części endofallusa obecne są rozproszone ząbki lub mikroskopowe kolce (spikule)[1].
Ekologia i występowanie
Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są fitofagami bobowatych z rodzaju cieciorka. Endofagiczne larwy żerują wewnątrz pąków kwiatowych[1].
Rodzaj palearktyczny, rozmieszczony w Europie, zachodniej i środkowej Afryce Północnej oraz zachodniej Azji. W Europie stwierdzono wszystkie gatunki, ale w Polsce tylko H. pavidum[2].
Taksonomia
Takson ten wprowadzony został w 1990 roku przez Miguela Á. Alonsa-Zarazagę[1][3] na łamach czasopisma „Graellsia” jako jeden z czterech podrodzajów w obrębie rodzaju Hemitrichapion. Nazwę utworzono z połączenia greckich słów δίς (dis, „dwa”), μέσος (mésos, „środkowy”) oraz μύωψ (múōps, „ostroga, włócznia”) i nawiązuje ona do obecności uzbrojenia na środkowych goleniach samca[1].
Do podrodzaju zalicza się trzy opisane gatunki[1][2][4]:
- Hemitrichapion andalusiacum (Desbrochers des Loges, 1889)
- Hemitrichapion pavidum (Germar, 1817)
- Hemitrichapion rapulum (Wencker, 1864)
Gatunkiem typowym wyznaczono drugi z wymienionych[1][3].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Miguel Ángel Alonso-Zarazaga. Revision of the supraspecific taxa in the Palaearctic Apionidae Schoenherr, 1823 (Coleoptera, Curculionoidea). 2. Subfamily Apioninae Schoenherr, 1823: introduction, keys and descriptions. „Graellsia”. 46, s. 19-156, 1990.
- 1 2 Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 7. Curculionoidea I, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2011, s. 166-167, ISBN 978-87-88757-93-4.
- 1 2 M.A. Alonso-Zarazaga, C.H.C. Lyal: A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae). Barcelona: Entomopraxis, 1999, s. 59.
- ↑ genus Hemitrichapion Voss, 1959. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2025-01-15].