Hermann Erpf
| Imię i nazwisko |
Hermann Robert Erpf |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1891 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
17 października 1969 |
| Gatunki | |
| Zawód |
Hermann Robert Erpf (ur. 23 kwietnia 1891 w Pforzheim, zm. 17 października 1969 w Stuttgarcie[1][2]) – niemiecki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog.
Życiorys
W 1909 roku Erpf rozpoczął studia z matematyki i nauk przyrodniczych na Uniwersytecie w Heidelbergu[1]. Od 1911 roku kontynuował edukację na Uniwersytecie w Lipsku, gdzie kształcił się w zakresie muzykologii pod kierunkiem Hugo Riemanna[1][2] oraz filozofii u Johannesa Volkelta[3]. W 1913 roku obronił doktorat, przedstawiając pracę Der Begriff der musikalischen Form, opublikowaną rok później w Stuttgarcie[1][2].
W latach 1919–1927 pracował jako nauczyciel w Pforzheim, Fryburgu Bryzgowijskim i Münster[1]. Następnie związał się z Folkwangschule w Essen, gdzie wykładał w okresie 1927–1943[2], a od 1935 roku dodatkowo kierował tą uczelnią[1].
W późniejszych latach dwukrotnie pełnił funkcję dyrektora Hochschule für Musik w Stuttgarcie – w latach 1943–1945 oraz 1952–1956[1][2].
Twórczość
W swoich badaniach Erpf zajmował się teorią formy muzycznej, harmonii i instrumentacji[1], traktując je w powiązaniu z historycznym rozwojem muzyki[3]. Rozwinął i zmodyfikował teorię harmoniki funkcyjnej swojego nauczyciela – Hugo Riemanna[1], odrzucając jednak jej dualistyczne założenia[3]. Opowiadał się za metodą deskryptywną, w której analiza historyczno-relatywna technik i stylów muzycznych miała pierwszeństwo przed systematyzacją[1]. Szczególną uwagę poświęcał muzyce współczesnej, a podsumowaniem jego poglądów stanowi kompozycja Form und Struktur in der Musik[3].
Erpf tworzył utwory instrumentalne i wokalne, w tym kompozycje orkiestrowe, kameralne, fortepianowe, chóralne oraz pieśni[1][2]. Do jego dzieł należą:
- Entwicklungszüge in der zeitgenössischen Musik (Karlsruhe 1922)
- Studien zur Harmonie- und Klangtechnik der neueren Musik (Lipsk 1927, 2. wydanie Wiesbaden 1969)
- Harmonielehre in der Schule (Lipsk 1930)
- Lehrevon den Instrumenten und der Instrumentation (Poczdam 1935)
- Vom Wesen der neuen Musik (Stuttgart 1949)
- Neue Wege der Musikerziehung (Stuttgart 1953)
- Gegenwartskunde der Musik (Stuttgart 1954)
- Tagesfragen des Musiklebens (Stuttgart 1957)
- Lehrbuch der Instrumentation und Instrumentenkunde (Moguncja 1959)
- Form und Struktur in der Musik (Moguncja 1967)[2][3]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 45. ISBN 83-224-0344-5.
- 1 2 3 4 5 6 7 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1034. ISBN 0-02-865527-3.
- 1 2 3 4 5 Helman Zofia, Erpf, Hermann [online], Polska Biblioteka Muzyczna [dostęp 2025-03-20].