Hipolit Podhorodecki

Hipolit Podhorodecki

Hippolyt Ritter von Podhorodecki

tytularny pułkownik
Data i miejsce urodzenia	1840 Miżyniec
Data śmierci	17 lutego 1921
Siły zbrojne	C. K. Armia
Jednostki	58 Pułk Piechoty 80 Pułk Piechoty 40 Pułk Piechoty
Odznaczenia

Hipolit Podhorodecki^[a] (ur. 1840 w Miżyńcu, zm. 17 lutego 1921) – doktor praw, tytularny pułkownik C. K. Armii.

Urodził się w 1840 w Miżyńcu^[1]. Jako słuchacz praw w 1863 przystąpił do powstania styczniowego 1863^[1]. Służył w oddziale Franciszka Ksawerego Horodyńskiego w szeregach kosynierów^[2][1]. Brał udział w bitwie pod Radziwiłłowem (zakończonej niepowodzeniem 2 lipca 1863)^[1]. Był także karabinierem w czasie wyprawy Jana Żalplachty Zapałowicza^[1].

Po upadku powstania ukończył studia prawnicze^[1]. Od około 1865 był praktykantem audytoriatu w C. K. Audytoriacie^[3], po czym w maju 1867 został nadporucznikiem audytorem w 3 granicznym pułku piechoty w Ogulinie^[4]. W stopniu porucznika audytoriatu był oficerem służby frontowej^[1]. Następnie został zweryfikowany w stopniu nadporucznika piechoty z dniem 1 maja 1869^[5]. Od tego czasu służył w 58 Galicyjskim pułku piechoty w Pesth-Ofen^[6]. Od około 1870 służył w szeregach 80 Galicyjskiego pułku piechoty we Lwowie^[7], gdzie już ze stopniem doktora praw od około 1871 do około 1874 był oficerem powiatowym uzupełnień (w Złoczowie)^[8]. W kolejnych latach pozostawał oficerem 80 pułku^[9]. W latach około 1876–1877 był nadzwyczajnym słuchaczem na dwuletnim kursie w Szkole Wojennej w Wiedniu^[10]. W tym okresie, w listopadzie 1877 został awansowany na stopień kapitana 2 klasy w korpusie piechoty, strzelców i pionierów z dniem 1 listopada 1877^[11]. Następnie od września 1878 do około 1879 był przydzielony z 80 pułku do Sztabu Generalnego^[12], a stamtąd do komendy wojskowej w Hermannstadt na Siedmiogród, gdzie był oficerem w oddziale wojskowym^[13]. Od około 1879 ponownie służył w szeregach lwowskiego 80 pułku piechoty^[14]. W listopadzie 1880 otrzymał awans na kapitana 1 klasy z dniem 1 listopada 1877^[15]. Nadal służył w 80 p.p., w 1880 przeniesionym do Višegradu^[16][17], a od 1883 ponownie stacjonującego we Lwowie^[18] i pozostawał tam do 1889^[19][20]. W sierpniu 1889 został przeniesiony z 80 pułku piechoty do 40 Galicyjskiego pułku piechoty w Rzeszowie^[21]. Następnie został awansowany na majora piechoty z dniem 1 listopada 1889^[22]. Od tego czasu 40 p.p. pełnił funkcję komendanta 2 batalionu^[23], a następnie od około 1893/1894 był komendantem powiatowej komendy uzupełnień^[24]. Został awansowany na podpułkownika piechoty z dniem 1 maja 1894^[25]. Od tego czasu 40 pułku garnizonował w Jarosławiu, aczkolwiek komenda rejonu uzupełnień pozostawała w Rzeszowie^[26], zaś Hipolit Podhorodecki był jej komendantem będąc najwyższym rangą polskim oficerem 40 pułku^[27]. Na początku lutego 1897 został przeniesiony w stan spoczynku^[28]. Przy tej okazji otrzymał od cesarza Franciszka Józefa wyrazy najwyższego zadowolenia^[29].

Następnie, jako nieetatowy tytularny pułkownik około 1897/1898 przebywał w Bolechowie^[30], a potem w Krakowie^{[31][32][33][34]}. Zmarł 17 lutego 1921^[35]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[35].

• Srebrny Medal Waleczności (przed 1898)^[30][b]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce (przed 1899)^[31]
• Medal Wojenny (przed 1900)^[32]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (przed 1900)^[32]
• Odznaka za Służbę Wojskową 3 klasy dla oficerów (przed 1900)^[32]