Miżyniec
.JPG) Panorama Miżyńca | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
235 m n.p.m. | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+ 380 3238 | ||||
| Kod pocztowy |
82013 | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 49°40′34″N 22°55′21″E/49,676111 22,922500 | |||||
Miżyniec[1] (ukr. Міженець) – wieś na Ukrainie, w rejonie starosamborskim, w pobliżu granicy polsko-ukraińskiej. Wieś leży nad rzeką Wyrwą, liczy 898 mieszkańców[2]. Miżyniecka silrada (rada wiejska) obejmuje miejscowości Miżyniec, Zrotowice i Stroniowice.
Historia
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1436. Tu żył ród Herburtów, m.in. Anna Herburtówna. Wieś szlachecka Mieziniecz, własność Herburtów, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[3].
Do dziś zachował się park, pozostały po siedzibie zarządu dóbr Adama Lubomirskiego.
W 1921 Miżyniec liczył około 1197 mieszkańców. Do 1939 istniała polska gmina Miżyniec.
We wsi urodzili się Hipolit Podhorodecki, Józef Kojder,
Ważniejsze obiekty
- Cerkiew św. Bazylego - cerkiew greckokatolicka
- Kościół Wszystkich Świętych - kościół rzymskokatolicki, należący do parafii Wszystkich Świętych
Przypisy
- ↑ dawniej czasem Mieżyniec → zob.: A. Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 2. Warszawa: Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze, 1900, s. 263.
- ↑ Міженець, Старосамбірський район, Львівська область [online] [dostęp 2025-02-03] (ros.).
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 7.
Bibliografia
- Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa. Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1928, s. 755.
- Mapa WIG Sambor Pas 50 Słup 36. Warszawa, 1937.
Linki zewnętrzne
- Miżyniec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 517.
