Honda Gold Wing
 | |
| Producent | |
|---|---|
| Klasa |
turystyczny |
| Inne nazwy |
GL1000 |
| Data premiery |
1974 |
| Okres produkcji |
od 1974 |
| Miejsce produkcji | |
| Napęd | |
| Silnik |
GL1000: 4-cylindrowy bokser, chłodzony cieczą |
| Rozrząd |
SOHC (GL1000–GL1500), Unicam (GL1800) |
| Pojemność |
GL1000: 999 cm³ |
| Stopień sprężania |
GL1000: 9,2:1 |
| Średnica cylindra |
GL1000: 72 x 61,4 mm |
| Moc |
GL1000: 78 KM (57 kW) przy 7000 obr./min |
| Moment obrotowy |
GL1000: 83 Nm przy 5500 obr./min |
| Skrzynia biegów |
GL1000–GL1500: 5-biegowa manualna |
| Ogumienie | |
| Opona przednia |
GL1000: 3.50-19 |
| Opona tylna |
GL1000: 4.50-17 |
| Wymiary i masa | |
| Długość |
GL1000: 2 285 mm |
| Szerokość |
GL1000: 870 mm |
| Wysokość |
GL1000: 1 230 mm |
| Wysokość siedzenia |
GL1000: 800 mm |
| Rozstaw osi |
GL1000: 1 545 mm |
| Masa własna |
GL1000: 265 kg (na sucho) |
| Pojemność baku |
GL1000: 19 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
GL1000: 180 km/h |
| 0-100 km/h |
GL1000: 4,5 s |
| Inne | |
| Modele podobne |
BMW K1600GTL, Yamaha FJR1300 |
Honda Gold Wing (lub Goldwing) – motocykl turystyczny zaprojektowany i produkowany przez japońską Hondę. Został zaprezentowany w 1975 roku i stał się popularnym modelem w Ameryce Północnej, Europie Zachodniej i Australii. Począwszy od 1975 roku silnik w układzie bokser przechodził modyfikacje z czterocylindrowego (o pojemności 999 cm³), aż do sześciocylindrowego o pojemności 1832 cm³ (produkowanym od 2001 roku).
GL1000
Goldwing zadebiutował na pokazie Intermot w październiku 1974 roku modelem GL1000. Był on wyposażony w czterocylindrowy silnik w układzie bokser o pojemności skokowej 999 cm³ i ważył (w stanie suchym) 267 kg. W Stanach Zjednoczonych w roku 1975 sprzedano 13 000 sztuk tego modelu.
Chociaż GL1000 był motocyklem turystycznym, był sprzedawany bez owiewek, które wkrótce pojawiły się na rynku wraz z akcesoriami bagażowymi (zwłaszcza serii Windjammer firmy Vetter Fairing Company). Z drobnymi zmianami dla różnych rynków, model pozostał praktycznie bez większych zmian w latach 1975-1977. Z kolei w 1978 wprowadzono ich wiele - zmieniono kształt zbiornika, przyrządy na górze zbiornika, siedzenie, gaźnik, układ wydechowy oraz zlikwidowano rozrusznik nożny.
W roku 1979 Honda oferowała własne sakwy i kufry, ale wciąż nie posiadała owiewek. W latach 1975–1979 sprzedano w Stanach ponad 97 tys. GL1000.
GL1100
.jpg)
Wypuszczony w roku 1979 (jako model 1980) GL1100 był produkowany do 1983 roku. W większości był on taki sam jak GL1000, ale z kilkoma poprawkami. Silnik był ten sam, choć powiększony do 1 085 cm³. Elektroniczny zapłon zastąpił starszy system punktowy. Zmieniono zawieszenie na system regulowany powietrzem (pierwszy raz zastosowany w motocyklu). Wiele części mogło być stosowanych zamiennie w modelach GL1000 i GL1100.
Podstawowy model był teraz nazywany GL1000 Standard. W 1980 roku Honda przedstawiła także wersję Interstate. Był to drugi motocykl produkowany (po BMW R100RT z 1979) standardowo z akcesoriami turystycznymi, takimi jak kufer, sakwy i owiewki.
W 1981 roku produkcja Goldwinga została przeniesiona z Japonii do Marysville Motorcycle Plant w Ohio. Ten ruch spowodował przeniesienie fabryki motocykli na ich największy rynek i dopuściło Hondę na rynek maszyn produkowanych w Ameryce.
W 1982 roku przedstawiono doposażoną wersję - Aspencade. Radio AM/FM czy dwukolorowe malowanie było tu standardem, podczas gdy dla skromniejszej Interstate były dodatkami, natomiast tzw. „podłogi”, chromy i CB-radio były opcjonalne dla obu wersji.
W roku 1983 Honda wprowadziła kilka znaczących zmian w ostatnim roczniku GL1100. Były to wyświetlacz LCD, anty-nurkujące przednie zawieszenie (TRAC), połączone hamulce przedni i tylny oraz nowe rozmiary kół i opon. Zwiększono też przestrzeń bagażową, a siedzenie i podnóżki dla pasażera zostały przeniesione dla zapewnienia lepszego komfortu.
GL1200
Model wypuszczony w 1984 roku. Silnik o pojemności 1182 cm³ był całkowicie nowy, zwiększyła się moc i moment, a luzy zaworowe regulowane były teraz hydraulicznie. Rama była większa i usztywniona dla gładszej jazdy. Zarówno w Interstate, jak i Aspencade kufry zostały zintegrowane z motocyklem.
1984 rok był ostatnim rokiem „niezabudowanej” wersji Standard, której sprzedaż malała. Doprowadziło to do zmniejszenia udziału firm tuningowych, takich jak Vetter.
W roku 1985 został przedstawiony model GL1200LTD. Był to limitowany Aspencade, z ulepszoną technologią. Standardem w LTD był elektroniczny wtrysk paliwa, automatyczna regulacja tylnego zawieszenia, system interkom, tempomat, tylne głośniki, poprawione siedzenia, unikatowy (dwutonowy złoto-brązowy) kolor, dodatkowe oświetlenie, bogatszy panel przyrządów i bardziej wyrafinowany komputer pokładowy. Miał także zwiększoną wydajność alternatora, dopuszczając więcej możliwości dodania elektroniki.
W 1986 LTD został zastąpiony przez SE-i. Ten model miał powiększony do 500 W alternator i był dostępny tylko w specjalnym perłowobiało-beżowym malowaniu. Masa wzrosła do 350 kg.
W 1987 SE-i został porzucony, ale pewne jego cechy zostały przeniesione do Aspencade, np. interkom, tempomat, ulepszone stereo, miększe siedzenia. Prostsza wersja komputera pokładowego była wystarczająca.
GL1500
Rok 1988 przyniósł najwięcej zmian wizualnych Goldwingowi od jego powstania. Największą różnicą było wprowadzenie sześciocylindrowego boksera o pojemności 1520 cm³ zamiast dotychczasowego czterocylindrowego. Jednak był nadal zasilany gaźnikiem, Honda przedstawiła konkretny cyfrowy zapłon. Zwiększyło to moc i zredukowało hałas. Honda otoczyła cały motocykl plastikiem, nadając mu wygląd bryły.
Główną innowacją było wprowadzenie do niektórych modeli (Aspencade i SE) biegu wstecznego, którego siłą napędową był rozrusznik (z powodu wagi i rozmiarów, niektórzy mieli problemy z cofaniem).
Między rokiem 1988 a 1990 dostępny był tylko jeden model. Od 1990 Honda przedstawiła SE, który był esencją kosmetycznych ulepszeń, były to m.in. dwukolorowy lakier, spoiler na bagażniku i kilka innych. W późniejszych latach zostało wprowadzonych więcej rozwiązań do modelu SE.
Inne modele, m.in. Interstate (1991-1996) były podstawową wersją bez regulacji podnóżków pasażera, z podstawowym radiem, bez interkomu i innych zmian. Aspencade (1991-2000) był praktycznie taki sam jak SE, ale nie posiadał CB, spoilera i dwutonowego lakieru. Większość brakujących akcesoriów Aspencade było sprzedawanych przez Hondę.
Dane techniczne:
Silnik: sześciocylindrowy, czterosuwowy, bokser, chłodzony cieczą
Rodzaj rozrządu: SOHC
Liczba zaworów na cylinder: 2
Poj.: 1520 cm³
Moc maksymalna: 100 KM (74 kW) przy 5 200 obr./min
Masa: 387 kg
Wysokość siodła: 770 mm
Prędkość max: 184 km/h
GL1800
W 2001 roku GL1800 był pierwszym nowym modelem od 13 lat. Silnik został powiększony do 1832 cm³ i wyposażono go we wtrysk paliwa, moc wzrosła z 99 do 117 KM (74 do 87 kW). W tym samym czasie waga motocykla zmalała w porównaniu do GL1500 (dzięki zastosowaniu wytrzymałej, tłoczonej z aluminium ramy złożonej z 31 osobnych części - to mniej niż połowa w porównaniu do poprzedniej wersji). Pewne problemy z ramami z początku ich produkcji zostały poprawione w modelu z roku 2004.
Zastosowano ABS.
Model 2006 był pierwszym produkowanym motocyklem z poduszką powietrzną. Pozostałe modele 2006 posiadają GPS podłączony przez głośniki lub zestaw słuchawkowy w kasku. Dla zwiększenia komfortu zastosowano także podgrzewane siedzenia i manetki oraz nadmuch ciepłego powietrza na nogi kierowcy. Zmniejszono masę ramy.
Wkomponowane w bryłę motocykla boczne sakwy mają po 40 l pojemności, górny kufer 61 l i wyposażone są w centralny zamek otwierany za pomocą pilota.
Dane techniczne: Silnik: sześciocylindrowy, czterosuwowy, bokser, chłodzony cieczą
Rodzaj rozrządu: SOHC
Liczba zaworów na cylinder: 2
Poj.: 1832 cm³
Moc maksymalna: 119 KM (87 kW) przy 5 200 obr./min
Rozstaw osi: 1690 mm
Prędkość max: 190 km/h
Bibliografia
- Honda Poland
- Motocykle Katalog 1996
- Motocykle Świata 2004