Human Racing
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Nik Kershaw | ||||
| Wydany |
styczeń 1984 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
czerwiec-sierpień 1983 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
39:39 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Peter Collins[1] | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
| Single z albumu Human Racing | ||||
| ||||
Human Racing – debiutancki album Nika Kershawa z roku 1984.
Największymi przebojami z albumu okazały się single „I Won't Let the Sun Go Down on Me” oraz „Wouldn’t It Be Good”. Pierwszy z nich pierwotnie wydano w roku 1983. Zajął on 47. miejsca w brytyjskim notowaniu UK Singles Charts. Największą popularność zdobył wtedy w Holandii. Już drugi singiel – „Wouldn't It Be Good” – zdobył 4. miejsce w Wielkiej Brytanii i stał się popularny nie tylko w Europie, a także m.in. USA, Kanadzie, Australii, RPA. W czerwcu 1984 wydano reedycję singla „I Won't Let the Sun Go Down on Me”, który uplasował się na 2. miejscu brytyjskiego notowania i stał się największym przebojem również w Kanadzie. Jeszcze w tym samym roku ukazał się drugi album The Riddle, który odniósł podobny sukces.
Lista utworów
- „Dancing Girls” – 3:46
- „Wouldn’t It Be Good” – 4:32
- „Drum Talk” – 3:10
- „Bogart” – 4:38
- „Gone to Pieces” – 3:11
- „Shame on You” – 3:33
- „Cloak and Dagger” – 4:55
- „Faces” – 4:05
- „I Won't Let the Sun Go Down on Me” – 3:23
- „Human Racing” – 4:26
Przypisy
- 1 2 Nik Kershaw – Human Racing. Discogs. [dostęp 2025-02-20]. (ang.).
- ↑ Scott Bultman, Human Racing - Nik Kershaw [online], AllMusic [dostęp 2021-04-09] (ang.).