Szeliniak świerkowiec
| Hylobius (Callirus) pinastri | |||
| (Gyllenhal, 1813) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| (bez rangi) | Phytophaga | ||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Molytinae | ||
| Plemię |
Hylobini | ||
| Rodzaj |
szeliniak | ||
| Podrodzaj |
Callirus | ||
| Gatunek |
Szeliniak świerkowiec | ||
| Synonimy | |||
| |||
Szeliniak świerkowiec, szeliniak mniejszy (Hylobius pinastri) – gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych.
Zasięg występowania
Europa i Azja. W Europie notowany w Austrii, Chorwacji, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, we Francji, w Holandii (wątpliwy), na Łotwie, w Niemczech, Norwegii, Polsce, płn. Rosji, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, na Węgrzech oraz we Włoszech[1]. Poza tym występuje we wsch. Palearktyce przez Syberię po Mongolię[2].
W Polsce występuje niezbyt pospolicie w całym kraju na nizinach i w niższych położeniach górskich. Lokalnie liczny[2][3].
Budowa ciała
Osiąga 6-9 mm długości[3].
Ubarwienie ciała czarnobrązowe, zazwyczaj z czerwonym odcieniem. Na pokrywach nieregularne, poprzeczne prążki z pomarańczowych włosków. Nogi czerwonobrązowe[3].
Biologia i ekologia
Tryb życia i biotop
Zamieszkuje lasy iglaste i mieszane. Aktywny od kwietnia do września[2][3].
Odżywianie
Żeruje na sośnie zwyczajnej, rzadziej na świerku pospolitym. Imago zjadają korę, czasem uszkadzając kambium, sporadycznie jedzą również igły. Larwy początkowo żerują w łyku, później wgryzają się w biel[2][3].
Rozród
Cykl rozwojowy jest podobny do szeliniaka sosnowca[2].
Przypisy
- ↑ ''Hylobius pinastri'' w Fauna Europea [online] [dostęp 2022-01-08].
- 1 2 3 4 5 ''Hylobius pinastri'' w Coleoptera Poloniae [online] [dostęp 2022-01-08].
- 1 2 3 4 5 Szeliniak świerkowiec w Insektarium.net [online] [dostęp 2022-01-08].