Ignacy Łobos

Ignacy Łobos

Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1827 Drohobycz
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1900 Tarnów
Miejsce pochówku	Stary Cmentarz w Tarnowie
Biskup diecezjalny tarnowski
Okres sprawowania	1885–1900
Biskup pomocniczy przemyski
Okres sprawowania	1882–1885
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1851
Nominacja biskupia	27 marca 1882
Sakra biskupia	1882

Ignacy Łobos (ur. 16 sierpnia 1827 w Drohobyczu, zm. 15 kwietnia 1900 w Tarnowie) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski w latach 1882–1885, biskup diecezjalny tarnowski w latach 1885–1900.

Urodził się w rodzinie mieszczańskiej. Uczył się w Drohobyczu w szkole oo. Bazylianów, a potem w Samborze. Studia filozoficzne ukończył w Przemyślu i tam wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia prezbiteratu przyjął w 1851. Mianowany kooperatorem dla Strzałkowic pod Samborem, wkrótce został prefektem seminarium przemyskiego, a potem kanclerzem biskupa Monasterskiego. W 1873 mianowany kanonikiem honorowym. W 1868 został szambelanem dworu cesarskiego, a w 1874 szambelanem papieskim. W 1882 został biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej, a 12 grudnia 1885 roku biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej. Przeprowadził gruntowny remont katedry w Tarnowie.

Był honorowym obywatelem Drohobycza, Biecza, Leżajska i Tarnowa, tajnym radcą, prałatem domowym papieża, hrabią rzymskim i asystentem domu papieskiego^[1].

Pochowany na Starym Cmentarzu w Tarnowie^[2].

• Nota biograficzna Ignacego Łobosa na stronie diecezji tarnowskiej [dostęp 2015-12-26]
• Ignacy Łobos [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-28]  (ang.).