Ilja Cymbałar

Cymbałar jest z pochodzenia Ukraińcem. Urodził się w Odessie i tam też stawiał pierwsze piłkarskie kroki w klubie Dynamo Odessa, ale niedługo potem trafił do SKA Odessa i w 1986 roku zadebiutował w IV lidze ZSRR. W SKA występował do 1988 roku (awansował do III ligi) i wtedy przeszedł do lokalnego rywala, Czornomorca Odessa. Wtedy to zaczął występować w pierwszej lidze ZSRR, a w 1991 roku zajął 4. miejsce w rozgrywkach. Po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę i utworzeniu Wyszczej Ligi występował z Czornomorcem w tej lidze i w 1993 roku zajął z nim 3. pozycję.

Na początku 1993 roku Cymbałar wyjechał jednak do Rosji i podpisał kontrakt ze stołecznym Spartakiem. Już w tym samym sezonie wywalczył miejsce w składzie, a następnie został po raz pierwszy w karierze mistrzem Rosji. W barwach Spartaka zadebiutował też w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W 1994 roku wywalczył dublet (mistrzostwo + puchar), a w następnie w 1996, 1997, 1998 i 1999 roku zdobywał kolejne tytuły mistrza kraju, do tego dokładając krajowy puchar w 1998. W 1995 roku został wybrany Piłkarzem Roku w Rosji. Przy jego boku rozbłysła wówczas gwiazda Jegora Titowa, który z czasem wygryzł Ilję ze składu i w 1999 roku odszedł on z zespołu. Dla Spartaka wystąpił w 146 meczach i strzelił w nich 42 gole.

W 2000 roku Cymbałar przeszedł do lokalnego rywala Spartaka, Lokomotiwu Moskwa i wspomógł go w walce o mistrzostwo, jednak ostatecznie to Spartak został mistrzem, a Lokomotiw uplasował się na drugiej pozycji. W 2001 roku przeszedł do Anży Machaczkała, gdzie sporadycznie występował przez dwa lata, a w 2002 roku po spadku klubu do Pierwszej Dywizji postanowił zakończyć karierę.

W 1992 roku Cymbałar zaliczył 3 mecze w nowo powstałej reprezentacji Ukrainy, ale niedługo potem zezwolono mu na reprezentowanie barw Rosji. Tam zadebiutował w 1994 roku i w tym samym roku został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata w USA, na których wystąpił we dwóch spotkaniach: przegranym 0:2 z Brazylia i wygranym 6:1 z Kamerunem. W 1996 roku wystąpił na Euro 96. Na tym turnieju zaliczył trzy mecze w podstawowej jedenastce: z Włochami (1:2 i gol w 21. minucie spotkania), z Niemcami (0:3) i z Czechami (3:3). Karierę reprezentacyjną zakończył w 1999 roku. Łącznie w kadrze narodowej zagrał 28 razy i zdobył 4 bramki.