Imbir lekarski

Imbir lekarski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

imbirowce

Rodzina

imbirowate

Rodzaj

imbir

Gatunek

imbir lekarski

Nazwa systematyczna
Zingiber officinale Roscoe
Trans. Linn. Soc. London 8:348. 1807
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

brak danych
Kłącze

Imbir lekarski (Zingiber officinale Rosc.) – gatunek rośliny uprawnej z rodziny imbirowatych (Zingiberaceae). W stanie dzikim obecnie nie występuje. Pochodzi prawdopodobnie z Melanezji.

Morfologia

Łodyga
Pędy płonne osiągają wysokość od 80 do 100 cm. Pędy kwiatowe krótsze, łuskowate i bezlistne. Kłącze grube, mięsiste, o jasnobrązowej barwie. Jest silnie rozgałęzione i pokryte łuskowatymi liśćmi.
Liście
Duże, lancetowate, długimi pochwami obejmujące łodygę. Wyrastają w dwóch rzędach.
Kwiaty
Zebrane w kłosowate kwiatostany. Mają barwę zielonkawożółtą z fioletową. Są to kwiaty grzbieciste o bardzo małym kielichu i kolorowe, trzykrotnie wciętej koronie z żółtymi płatkami i fioletową warżką[4].

Zastosowanie

Wartość odżywcza
Korzeń imbiru, surowy
(100 g)
Wartość energetyczna 335 kJ (80 kcal)
Białka 1,82 g
Węglowodany 17,77 g
Tłuszcze 0,75 g
Woda 78,89 g
Dane liczbowe na podstawie: USDA National Nutrient Database for Standard Reference[5]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[6]

Olejek imbirowy

Olejek w swoim składzie zawiera α-zingiberen, α-fernazen, α-pinen, kamfen, linalol, β-pinen, geraniol, cytral, β-felandren, limonen, cyneol, octan geraniolu, α-myrcen, α-longipinen, β-selenen, β-bisabolol, (+)-β-cytronelol i neridol[8].

Olejek wykazuje działanie immunomodulacyjne. W stężeniu 10 ng/ml w znacznym stopniu hamuje namnażanie limfocytów T (o 27%), obniża ogólną liczbę limfocytów T (o 43%), limfocytów T pomocniczych (o 74%) i powoduje wzrost liczby limfocytów T supresorowych (o 43%)[9]. Wśród Gram-ujemnych bakterii beztlenowych najbardziej wrażliwe na olejek są szczepy z gatunków Tannerella forsythia ((MIC ≤ 1,2-5,0 mg/ml) oraz Bacteroides uniformis (MIC = 5,0 mg/ml)[10]. Spośród innych bakterii beztlenowych średnio wrażliwe na składniki olejku są: Bacteroides vulgatus (MIC 7,5-10 mg/ml), Bacteroides ureolyticus, Fusobacterium nucleatum, większość szczepów Porphyromonas asaccharolytica oraz Prevotella intermedia i P. levii.[10] Spośród Gram-dodatnich bakterii beztlenowych wrażliwe (MIC ≤ 1,2-10 mg/ml) na działanie olejku są Finegoldia magna, Parvimonas micros, Peptostreptococcus anaerobius, Actinomyces odontolyticus, Actinomyces viscosus.[10] Olejek imbirowy hamuje in vitro rozwój wirusa HSV-2 (IC50 0,0001%)[11]. Wykazuje umiarkowane działanie przeciw drożdżakom (głównie przeciw Candida glabrata)[8].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-18] (ang.).
  3. ↑ Zingiber officinale, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. 1 2 Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  5. ↑ FoodData Central [online], fdc.nal.usda.gov [dostęp 2020-01-24].
  6. ↑ Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).
  7. ↑ P. Kamtchouing, G.Y. Mbongue Fandio, T. Dimo, H.B. Jatsa. Evaluation of androgenic activity of Zingiber officinale and Pentadiplandra brazzeana in male rats. „Asian J Androl”. 4 (4), s. 299–301, 2002. PMID: 12508133.
  8. 1 2 Anna Kędzia, Andrzej W. Kędzia, Przeciwgrzybicze działanie olejku imbirowego, „Postępy Fitoterapii”, 20 (3), Warszawa: Wydawnictwo Medyczne Borgis, 2019, s. 176, DOI: 10.25121/PF.2019.20.3.175, ISSN 1731-2477.
  9. ↑ Hua-li Zhou, Yang-mei Deng, Qiang-min Xie, The modulatory effects of the volatile oil of ginger on the cellular immune response in vitro and in vivo in mice, „Journal of Ethnopharmacology”, 105, Hangzhou 2006, s. 301-305, DOI: 10.1016/j.jep.2005.10.022, ISSN 0378-8741.
  10. 1 2 3 Anna Kędzia i inni, Ocena aktywności olejku imbirowego (Oleum Zingiberis) wobec bakterii beztlenowych, „Postępy Fitoterapii” (2/2018), Wydawnictwo Medyczne Borgis, 2018, s. 92-97, DOI: 10.25121/PF.2018.19.2.92, ISSN 1731-2477.
  11. ↑ Anna Nowak, Hamujące działanie olejków eterycznych na wirusa HSV-1 i HSV-2, „Postępy Fitoterapii” (4/2011), Wydawnictwo Medyczne Borgis, 2011, s. 243-247, ISSN 1731-2477.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.