Inferno (system operacyjny)
 | |
| Producent |
Bell Labs, Vita Nuova |
|---|---|
| Architektura | |
| Pierwsze wydanie | |
| Aktualna wersja |
4th Edition |
| Jądro | |
| Środowisko pracy |
Limbo/Tk |
| Licencja | |
| Strona internetowa | |
Inferno – rozproszony system operacyjny zapoczątkowany w Bell Labs, a obecnie rozwijany przez Vita Nuova. Aplikacje dla tego systemu są pisane w języku Limbo. Nazwa systemu oraz niektórych powiązanych programów (m.in. Styx, Limbo) pochodzą z Boskiej komedii[2].
Budowa
Inferno powstał w celu przeniesienia pomysłów z Plan 9 na szerszy zakres urządzeń i sieci. Model przedstawiania zasobów w systemie i ich interakcji z aplikacjami został zaczerpnięty w dużej mierze z Plan 9, i opiera się na trzech podstawowych zasadach:[3]
- Zasoby jako pliki: wszystkie zasoby (w tym urządzenia, procesy, sieci, połączenia sieciowe) są reprezentowane w postaci plików wewnątrz hierarchicznego systemu plików;
- Przestrzenie nazw: aplikacje widzą sieć jako pojedynczą, spójną przestrzeń nazw, która przybiera postać hierarchicznego systemu plików, ale może reprezentować fizycznie oddzielone (lokalnie lub zdalnie) zasoby;
- Standardowy protokół komunikacyjny: standardowy protokół jest wykorzystywany do komunikacji oraz zapewnienia dostępu do zasobów, zarówno lokalnych, jak i zdalnych.
Jądro Inferno zawiera między innymi interpreter, kompilator, zarządzanie pamięcią, dyspozytor, sterowniki urządzeń i stosy protokołów[4].
Aby poradzić sobie z różnorodnością środowisk sieciowych w jakich zamierzano go stosować, projektanci zdecydowali, że maszyna wirtualna jest niezbędnym elementem systemu. Maszyna wirtualna Dis to maszyna rejestrowa zapewniająca zarządzanie pamięcią w sposób efektywny na urządzeniach z zaledwie 1 MB pamięci[4].
Historia
| Data | Wersja | Komentarz |
|---|---|---|
| 1996 | Inferno Beta | Wydany przez Bell Labs |
| Maj 1997 | Inferno Release 1.0 | |
| Sierpień 1999 | Inferno 2nd Edition | Wydany przez Inferno Business Unit należący do Lucent |
| Lipiec 2001 | Inferno 3rd Edition | Wydany przez Vita Nuova |
| 2004 | Inferno 4th Edition | Wydany jako wolne oprogramowanie; zmiany w interfejsach (niekompatybilne z poprzednimi edycjami); dodano wsparcie dla 9P2000. |
Porty
Inferno może być uruchomiony jako autonomiczny system operacyjny, jako wirtualny system pod postacią aplikacji w istniejącym już systemie, lub w przeglądarce internetowej. Na wszystkich wspieranych platformach prezentowane jest identyczne środowisko dla aplikacji, w związku z czym programy pisane w Limbo są przenośne między platformami. Inferno jako aplikacja działa pod następującymi systemami: FreeBSD, IRIX, Linux, OS X, Windows, Plan 9, Solaris. Inferno w przeglądarce działa przy pomocy wtyczki do Internet Explorera, wtyczka do Netscape nie została ukończona. Była to odpowiedź na ówczesne prognozy dotyczące przyszłego zastąpienia tradycyjnych systemów operacyjnych przez przeglądarki internetowe[5].
Inferno zostało przeniesione również na Nintendo DS[6], SheevaPlug[7], Openmoko oraz Android[8].
Licencja
Inferno jest dostępne jako wolne oprogramowanie, lub pod licencją komercyjną[1]. W przypadku wolnej wersji, różne elementy systemu objęte są różnymi licencjami takimi jak GPL, LGPL, Licencja MIT, Lucent Public License. Nabycie licencji komercyjnej zwalnia użytkownika z konieczności przestrzegania warunków wolnych licencji, co zwykle oznacza zwolnienie z wymogu udostępnienia zmian dokonanych w kodzie źródłowym.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Licence Terms. (ang.).
- ↑ Origin of the Names. (ang.).
- ↑ Inferno Design Principles. (ang.).
- 1 2 The Inferno Operating System. (ang.).
- ↑ 9fans Mailing List. (ang.).
- ↑ inferno-ds. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-23)]. (ang.).
- ↑ inferno-kirkwood. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)]. (ang.).
- ↑ Hellaphone. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Nieoficjalne FAQ. [dostęp 2015-01-01]. (ang.).
- Kod źródłowy