Irish Professional Championship

Irish Professional Championship – zaproszeniowy, nierankingowy turniej snookera, w którym mogli brać udział głównie zawodnicy z Irlandii i Irlandii Północnej.

Irish Professional Championship został rozegrany po raz pierwszy w 1947 roku w Irlandii Północnej, a pierwszym mistrzem został Jackie Rea. Następnie wydarzenie odbywało się na zasadzie wyzwań, w której mistrz wybierał swojego przeciwnika. Rea zdobywał mistrzostwo co roku, z wyjątkiem jednego, aż do 1972 roku, kiedy to przegrał z Alexem Higginsem 12-28. Higginsowi udało się obronić tytuł cztery razy z rzędu, zanim stracił go na rzecz Dennisa Taylora. Taylor bronił tytułu przez kolejne dwa lata^[1].

W 1982 roku turniej przekształcono w turniej pucharowy. Wzięło w nim udział ośmiu graczy, a sponsorem wydarzenia był Smithwicks Brewery. Higgins i Taylor zdobyli łącznie dziewięć tytułów, a passę ich sukcesów przerwał dopiero Jack McLaughlin w 1988 roku. Po turnieju w 1983 roku Smithwicks zakończyło sponsorowanie imprezy, a w latach 1985 i 1986 jej rolę przejęła firma Strongbow, a w 1987 roku Matchroom. Po 1989 r. World Professional Billards and Snooker Association wycofało swoje wsparcie dla mistrzostw krajowych w formie kwoty 1000 funtów na gracza, a wydarzenie zostało przerwane^[1].

W 1992 roku wydarzenie zostało reaktywowane dzięki sponsorowaniu przez firmę Murphy's i po raz pierwszy odbyło się w Irlandii. W wydarzeniu wzięło udział 34 zawodników. Kiedy Joe Swail i Jason Prince zmierzyli się w finale w 1992 roku, po raz pierwszy od ponad 20 lat nie znalazł się w nim ani Higgins, ani Taylor. Turniej odbył się jeszcze w 1993 ale znowu został zawieszony. Turnieje odbyły się ponownie w latach 2005–2007^[1].