Izabela Lotaryńska
![]() | |
![]() | |
| księżna Górnej Lotaryngii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Karol II Lotaryński |
| Matka |
Małgorzata z Palatynatu |
| Mąż | |
| Dzieci |
Jan II, |
Izabela I Lotaryńska (ur. 1400, zm. 28 lutego 1453) – księżna Lotaryngii od 1431 do śmierci.
Była córką Karola II, księcia Lotaryngii, i Małgorzaty z Palatynatu (córki elektora Palatynatu i króla niemieckiego Ruprechta i Elżbiety Hohenzollern). Odziedziczyła Lotaryngię po śmierci swojego ojca i rządziła nią razem ze swoim mężem – René I Andegaweńskim, królem Neapolu i księciem Bar. To ona poprowadziła armię, aby ratować Rene przed księciem Burgundii.
Dzieci Izabeli i Rene
- Jan II, tytularny król Neapolu, książę Lotaryngii (1425–1470),
- Jolanta Andegaweńska (1428–1483), poślubiła Fryderyka de Vaudémont; była matką René II, księcia Lotaryngii,
- Małgorzata Andegaweńska (1429–1482), poślubiła Henryka VI, króla Anglii,
- 7 innych dzieci, które zmarły w dzieciństwie.


