Język asilulu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
9 tys. (1987) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | asl | ||
| IETF | asl | ||
| Glottolog | asil1242 | ||
| Ethnologue | asl | ||
| BPS | 0652 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język asilulu – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, zwłaszcza w północno-zachodniej części wyspy Ambon[1]. Według danych z 1987 roku posługuje się nim blisko 9 tys. osób[2].
Jego rodzimi użytkownicy zamieszkują wsie Asilulu, Ureng (Uren) i Negeri Lima (Hena Lima) (kecamatan Leihitu)[3][4]. Między miejscowościami występują drobne różnice dialektalne. Pewną jego znajomość mają także inne społeczności. W wyniku kontaktów handlowych rozprzestrzenił się na północne wybrzeże wyspy Seram[5].
W użyciu jest także malajski amboński wraz z narodowym językiem indonezyjskim[6]. Asilulu wykazuje wpływy słownikowe języków ternate, jawajskiego, mandarskiego. Obecne są również pożyczki z języków europejskich (takich jak niderlandzki i portugalski), arabskiego czy też sanskrytu. Znakomitą większość elementów słownictwa obcego zapożyczył najpewniej za pośrednictwem malajskiego[7].
Należy do grupy kilku języków wyspy Ambon, które nie zostały całkowicie wyparte przez lokalny malajski[8]. Do lat 80. XX w. pozostawał preferowanym środkiem komunikacji[9]. Niemniej jest zagrożony wymarciem[2]. Według nowszych doniesień młodsi członkowie społeczności używają go rzadko i nie posługują się nim biegle[10]. Osłabiło się też jego znaczenie w charakterze języka handlowego[5].
Nie wykształcił tradycji literackiej i przeważnie nie jest zapisywany. W komunikacji pisanej wykorzystuje się najczęściej indonezyjski bądź lokalny malajski[11]. Został udokumentowany w postaci słownika (Asilulu-English dictionary, 2003)[12].
Przypisy
- ↑ Collins 2003 ↓, s. xviii–xix.
- 1 2 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Asilulu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-24] (ang.).
- ↑ Mark Taber (red.), Atlas bahasa tanah Maluku, Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 35, ISBN 979-8132-90-4, OCLC 40713056 [dostęp 2023-08-07] (indonez.).
- ↑ Collins 2003 ↓, s. ix, xix.
- 1 2 Collins 2003 ↓, s. xix.
- ↑ Collins 2003 ↓, s. xix–xx.
- ↑ Collins 2003 ↓, s. xxiv.
- ↑ Scott Paauw, Ambon Malay, [w:] Susanne Maria Michaelis i inni red., The survey of pidgin and creole languages, t. 3, Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 94–104, ISBN 978-0-19-969143-2, OCLC 813856192 (ang.).
- ↑ James T. Collins, Antologi kajian dialek Melayu, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, Kementerian Pelajaran Malaysia, 1986, s. 111, ISBN 983-62-0871-2 (malajski).
- ↑ James T. Collins, Penelitian Bahasa di Maluku, Ambon: Kantor Bahasa Provinsi Maluku, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan, 2018, s. 163–164, ISBN 978-602-52601-2-4, OCLC 1099540304 [dostęp 2022-10-29] (indonez.).
- ↑ Collins 2003 ↓, s. xxvi.
- ↑ Collins 2003 ↓.
Bibliografia
- James T. Collins, Asilulu-English dictionary, Jakarta: Badan Penyelenggaraan Seri Nusa, Universitas Katolik Indonesia Atma Jaya, 2003 (NUSA: Linguistic Studies of Indonesian and Other Languages in Indonesia 51–52), OCLC 186552960 [dostęp 2022-12-22] (ang.).