Język budong-budong
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
70 (1989)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bdx | ||
| IETF | bdx | ||
| Glottolog | budo1241 | ||
| Ethnologue | bdx | ||
| BPS | 0553 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język budong-budong, także: bubudong, tangkou (a. tongkou)[1][2][3] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Zachodni w Indonezji (wieś Tangkou, kecamatan Budong-Budong, kabupaten Mamuju)[1][2][4]. Według danych z 1989 roku posługuje się nim 70 osób[1]. Według innych informacji z 2001 r. ma 2 tys. użytkowników[3].
W 1987 r. został sklasyfikowany jako dialekt języka mamuju[3][5]. Wraz z językami panasuan, seko padang i seko tengah tworzy grupę seko w ramach języków południowocelebeskich[4][6]. Poważnie zagrożony wymarciem. W użyciu jest także język topoiyo[7].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Budong-Budong, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- 1 2 Barbara F. Grimes i inni, Listing of Austronesian languages, [w:] Darrell T. Tryon (red.), Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995 (Trends in Linguistics. Documentation 10), s. 146, 257, DOI: 10.1515/9783110884012, ISBN 978-3-11-088401-2, OCLC 868970232 [dostęp 2022-08-06] (ang.).
- 1 2 3 David Mead: Budong-Budong. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-08]. (ang.).
- 1 2 Valkama 1987 ↓, s. 107.
- ↑ Grimes i Grimes 1987 ↓, s. 37.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Seko, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-06] (ang.).
- ↑ Florey 2005 ↓, s. 54.
Bibliografia
- Margaret Florey, Language shift and endangerment, [w:] Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-2038-2112-1, ISBN 0-7007-1286-0, OCLC 53814161 (ang.).
- Charles E. Grimes, Barbara D. Grimes, Languages of South Sulawesi, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1987 (Pacific Linguistics D-78), DOI: 10.15144/PL-D78, ISBN 0-85883-352-2, OCLC 470252870 (ang.).
- Kari Valkama, Mamuju (Kabupaten Mamuju), [w:] Timothy Friberg (red.), UNHAS-SIL South Sulawesi sociolinguistic surveys, 1983–1987, Jayapura: Summer Institute of Linguistics, 1987 (Workpapers in Indonesian Languages and Cultures 5), s. 99–117, OCLC 65702515 [dostęp 2023-05-08] (ang.).